ရွမ္ဘဲလားသို႕ အျပန္လမ္း (သတၱမ ပိုင္း)
တမနက္ သင္တန္း ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမေလးက ဆီးၾကိဳ ၿငီးတြား ေလသည္။
အမေရ… ညီမ အခန္းကေလ သရဲ ေျခာက္ေနသလိုပဲ.. ညီမတစ္ေယာက္တည္း မေနဖူးလို႕ စိတ္ေခ်ာက္ျခားေနလုိ႕မ်ားလား တကယ္လား သိခ်င္လို႕.. အမက သရဲေျခာက္ ခံဖူးတယ္ ဆိုေတာ့ ေသခ်ာေအာင္ တညေလာက္ ညီမ အခန္းကို လိုက္အိပ္ ေပးပါလားဟင္
ရံုးက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ညီမေလး တစ္ေယာက္ ေတာင္းဆိုလာသည္။ ျဖစ္ရေလ ငါ့အေတြ႕ အၾကံဳရယ္…
ဘယ္လို ၾကံဳလို႕လဲ ေျပာပါဦး ညီမရဲ႕
ညီမတို႕ ေနတဲ့ တိုက္ က တုိက္သစ္၊ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာ တိုက္ပ်က္ၾကီး တစ္လံုးနဲ႕ ငွက္ ေပ်ာေတာ ရွိတယ္။ သူ႕ေဘးမွာ ဗလီ တစ္ခု နဲ႕ ကုလားတန္း အိမ္၀ိုင္းၾကီး ရွိတယ္။ ညီမရဲ႕ အခန္း ေရွ႕က အေပၚထပ္ကို တက္တဲ့ ေလွကားနဲ႕ အခန္းက ျခံ ေထာင့္ ေျမညီထပ္ ဆိုေတာ့ ေမွာင္ၿပီး နည္းနည္း ေခ်ာင္ခ်တယ္။ အခန္းငွားခ ေစ်းသက္သာ တယ္။ ညီမလဲ အခန္းက ည အိပ္ရံု အိပ္တာ ဆိုေတာ့ ေစ်းသက္သာတာ ယူထားတာ။ အဲဒါ ညည ဆိုရင္ နားနားကပ္ၿပီး ဟြဲ.. ဟြဲ နဲ႕ အသံေပး ေနသလိုပဲ။ အဲ့ အသံ ၾကားရင္ ၾကက္သီး ထတာ တအားပဲ။ ေနာက္ၿပီး အခန္းေရွ႕ ကေန တေဒါက္ေဒါက္နဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ အခန္း တံခါး ေခါက္လိုက္ လုပ္ေန လို႕ တရုတ္ကပ္ မွန္ျပတင္း ထဖြင့္ ၾကည့္ရင္ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ အခန္း ထဲလဲ လက္သည္း ညွပ္သံ တေထာက္ေထာက္က ညတိုင္း ၾကားရတယ္။ အသားဟင္း ေတြ ၀ယ္လာတဲ့ ေန႕ ဆိုရင္ နားနားကပ္ၿပီး ငါ့ကိုေကၽြးလို႕ ေျပာလြန္းလို႕ အဲ့ညဆို ရူးခ်င္ေရာ
အယ္.. အဲဒါ တခါတေလမွလား ညတိုင္းလား
ညတိုင္း
အဲ့အခန္းကို ေျပာင္းတာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၿပီလဲ
၃ပတ္
ေၾကာက္တာ ေဘးဖယ္ထားဦး… အိပ္ေရးပ်က္လို႕ ရူးေလာက္ ပါသည္။ ခုလဲ မ်က္လံုးက ေၾကာင္စီစီ ျဖစ္ေနသလိုလို..
ဒီည အမ လုိက္အိ္ပ္ေပးမယ္ေလ
ေက်းဇူးပါ အမရယ္
************************************************
တိုက္ကေတာ့ အပ်ံစားေပမယ့္ အခန္းကိုေရာက္ေတာ့ သူေျပာသလို အင္မတန္ ေခ်ာင္က် ေသာ အခန္းေလး။ ေျမညီထပ္ ေထာင့္ခန္းမို႕ ျခံစည္းရိုး အုတ္တံတိုင္းနဲ႕ သူ႕အခန္း နံရံက ကပ္ေနကာ ေလ၀င္ ေလထြက္ လံုး၀ မေကာင္း။ ဒီၾကားထဲ အခန္းေရွ႕ တည့္တည့္က အေပၚ ထပ္ တက္ေသာ ေလွကားၾကီးက ဟီးလို႕။ အဲယားကြန္းမရွိ နံရံကပ္ ပန္ကာသာ ရွိေလသည္။ သူၾကားတဲ့ ဟြဲသံက ဒီပန္ကာ ကလဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ၿပီးေတာ့ ပန္ကာက မူလီကို စစ္သည္။ လက္သည္းညွပ္သံ ဆိုသည္မွာ ပန္ကာ ေမာ္တာထဲ တခုခု ညပ္ေနတာလဲ ျဖစ္ႏုိင္ေလသည္။ ညအိပ္ေတာ့ သူမက ပန္ကာ ဖြင့္အိပ္ေလ့ ရွိေသာ္လည္း ကၽြန္မက ပန္ကာေလ ေၾကာက္တာ မို႕ ေခၽြးတစီစီနဲ႕ အိပ္ရေတာ့မည္။
ညစာ စားေတာ့ ကိုယ္က သေဘၤာသီးေထာင္းနဲ႕ မုန္႕ဖတ္ကို ထိုင္းစတိုင္လ္နဲ႕ စားေပမယ့္ အမဲသား ၾကိဳက္ေသာ သူမက အမဲႏွပ္နဲ႕ ထမင္းစားသည္။ သရဲေၾကာက္ေသာ မမ.. အေဖာ္ ပါေတာ့ အရဲကိုးၿပီး အတိုးခ် စားေလသည္။ က်န္ေနေသာ အမဲႏွပ္ကို ေသခ်ာ ထုပ္ပိုး သိမ္းဆည္းၿပီး အတိုးခ်ကာ သိုးေအာင္ အိပ္ေတာ့သည္။ ကၽြန္မကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ပဌာန္းရြတ္ စည္းခ်ၿပီး ဘုရား ရွိခိုးကာ အိပ္ေတာ့သည္။
ေဒါက္… ေဒါက္… ေဒါက္
ေဒါက္ဖိနပ္သံ တေခါက္ေခါက္က ေလွကားအတိုင္း ဆင္းလိုက္တက္လိုက္ လုပ္ေနသည္မွာ ည ဆယ္နာရီ ခန္႕မွ မနားတမ္း ၾကားေနသည္မွာ တခ်က္တီး အထိ.. လူအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျခသံ အေထြေထြကို ကၽြန္မ ေကာင္းေကာင္း ခြဲျခား တတ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ခုက ဒီေျခသံခ်ည့္ … တရုတ္ကပ္ကေန အရဲစြန္႕ ေခ်ာင္းေတာ့ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ထိုအခိုက္ ေခၽြးရႊဲရႊဲကို ေလေအးက ေ၀ွ႕တိုက္လာသည္။ တရုတ္ကပ္ ျပတင္းမွန္ကိုဖြင့္ၿပီး ကန္႕လန္႕ကာ အထူတပ္ ထားတာမို႕ ကန္႕လန္႕ကာကို ဆြဲပိတ္ လိုက္သည္။ လက္တည့္ စမ္းခ်င္သည္ေလ။ ဒီေလက ဒီေလာက္ ေလွာင္ပိတ္ ေနတဲ့ ဒီအခန္းလို ေနရာကို ဘယ္ေနရာက သေ၀ထိုးၿပီး တိုက္လာ ေနတာလဲ သိခ်င္ေသးသည္။ သိပါၿပီ။ ေလွကားဘက္က တ၀ွီး၀ွီး တုိက္လာေသာ ေလေအးက ကန္႕လန္႕ကာ အထူကို လြင့္ထြက္ေအာင္ တိုက္သည္ အထိ ျပင္းလွ ပါသည္။
ေတာက္
ဘုရားဘုရား.. ေတာက္ခတ္သံက ျပင္းလွခ်ည့္။ ေျခသံက ပိုျပင္းလာသည္။ ေမတၱာသုတ္ကို တြင္တြင္ရြတ္သည္။ ေမတၱာပို႕ၿပီး အမွ်ေ၀သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စကားေျပာသည္။ တရားခ် သည္။ ဘယ္လိုမွ မရ။ ဘယ္လို သရဲပါလိမ့္ေနာ္.. ေဆးရံုမွာ ေတြ႕ရသမွ်၊ တသက္လံုး ေတြ႕ဖူး သမွ် သရဲေတြ၊ ေမတၱာပို႕ရင္ ဘုရားစာ ရြတ္ရင္ ေျပးရင္ေျပး၊ မေျပးရင္ ခင္သြားတာ ခ်ည့္ပါပဲ။ ဒီသရဲက ရန္လို လွခ်ည့္။ ေနာက္ဆံုး မေႏွာင့္ယွက္ဖို႕ ဘယ္လိုမွ ေဖ်ာင္းဖ် မရေတာ့ တရား ထိုင္၊ တရားမွတ္ ေနလိုက္ သည္။ ထိုအခိုက္ အခန္း တံခါး၀ကေန သူ႕ပံုရိပ္က မားမားၾကီး ေပၚ လာသည္။ သူ အခန္းထဲ ကို ဘယ္လိုမွ ၀င္လို႕ မရ။ ဒီေတာ့ သူက အိပ္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္း မကို ထၿပီး တံခါး ဖြင့္ခိုင္း ေလသည္။ မယ္မင္းၾကီးမက အိပ္မံႈစံုမႊားနဲ႕ တံခါး ထဖြင့္ဖို႕ ျပင္ သည္။
မဖြင့္နဲ႕။ သူက သိပ္စြမ္းေနတယ္။ ငါ ႏိုင္မႏိုင္ မေသခ်ာဘူး။ တံခါးဖြင့္ရင္ စည္းေပါက္ သြားလိမ့္မယ္… လံုး၀ မဖြင့္နဲ႕
ကၽြန္မ စကားသံေၾကာင့္ တံခါးကို လက္လွမ္းေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ လက္က ေလထဲ တန္း လန္း ရပ္သြားသည္။ ထိုအခိုက္ အလြန္အမင္း ေဒါသထြက္ ေနေသာ ထိုသတၱ၀ါက သူ႕ မ်က္လံုး စိမ္းမ်ား ထဲကေန ထိုသူငယ္ခ်င္းမကို စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ကၽြန္မကို ရန္လုပ္ ခိုင္း ေတာ့သည္။ ကၽြန္မ ဒုတိယ အၾကိမ္ ဘုရားတ လိုက္မိသည္။ စည္း၀ိုင္းထဲ ၀င္မရလို႕ စည္း အျပင္ကေန အထဲက လူကို လွမ္းညိႈ႕ၿပီး ရန္လုပ္ခိုင္း ႏိုင္သည္ အထိ သည္သတၱ၀ါ စြမ္းလွ ပါတကား။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မရ႕ဲ သူငယ္ခ်င္းကလဲ အသိေပ်ာက္ကာ ကၽြန္မထံ လွမ္းလာ ေနေလၿပီ။ ပါးစပ္ကလဲ ဗလံုးဗေထြးနဲ႕ ဘာေတြ ေျပာေနမွန္း မသိ။
တရားမွတ္ မပ်က္ေစဘဲ သတိ အျပည့္ ႏွင့္ပင္ ကၽြန္မ လႈပ္ရွားမႈ တစ္ခု ရုတ္ျခည္း ထလုပ္ ရ သည္။ ယင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းမကို ပဌာန္းႏွင့္ပင္ စည္းခ် ခ်ဳပ္ေႏွာင္ လိုက္ရျခင္းပင္။ ၿပီးေတာ့ ပိတ္ထားေသာ အခန္းတြင္း မီးလံုးမ်ား မီးေခ်ာင္းမ်ား အားလံုးကို ဖြင့္ခ် လိုက္သည္။ ထို႕ ေနာက္ သူရပ္ေနရာ အခန္း တံခါး ေပါက္ကို လက္ညိႈး ညႊန္လ်က္ စက္ၾကီး ၁၃သံုးပါး ဂါထာ ရြတ္ သစၥာ ဆိုေသာအခါ ထိုသတၱ၀ါ ေျပးေလ ေတာ့သည္။ နာရီ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၃ နာရီ ခြဲေလၿပီ။ အိပ္ရာထက္ ျပန္လွဲရင္း အထပ္ထပ္ စဥ္းစား မိသည္။ သည္ သတၱ၀ါ ဘာလို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ ရန္လိုသလဲ။ ဘာလို႕ ပါလိမ့္ ဆိုတဲ့ အေျဖက ထြက္မလာေသးးး
ဒီလိုနဲ႕ တျခံေက်ာ္ ကုလား၀ိုင္း ထဲက ၾကက္တြန္သံ ပ်ပ်ကို ၾကားရသည္။ လင္းၾကက္ တြန္ၿပီ။ အာရုဏ္ လာၿပီမို႕ စိတ္ခ်ရၿပီမို႕ စိတ္ေလွ်ာ့ အခ်လိုက္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားျပန္သည္။ သို႕ေသာ္ လာျပန္ပါၿပီ။ ၈ထပ္တိုက္ တလံုးစာ ျမင့္ေသာ ၾကီးေသာ သတၱ၀ါ အမည္းၾကီး.. အမဲေရာင္ အမႈန္မ်ား လိႈင္းမ်ား လႊတ္ကာ သူ႕၀န္းက်င္ တခုလံုး မဲေမွာင္ ေနေအာင္ ျဖန္႕ထုတ္ရင္း ေဒါၾကီး ေမာၾကီး လာေနသည္။ သူ႕၀န္းက်င္က မဲမဲ အေကာင္ေလး မ်ားကလဲ သူ႕အားကိုးျဖင့္ ေထာင္လႊား ေျမာက္ၾကြ ကၽြန္မထံ ေျပးလာ ေနၾကသည္။ ဒီေလာက္ အမ်ားၾကီး ကၽြန္မ တစ္ ေယာက္တည္း ရင္ဆိုင္ ရေတာ့မည္။ ဘယ္လို လုပ္ရပါ့။ ေဒါက္တိုင္ေတြ တတိုင္ခ်င္း ျဖဳတ္ေန ရင္ ေမာတာ အဖတ္တင္မည္။ ပင္မတိုင္ ၿပိဳမွ သူ႕ကို မီွၿပီး မာန္တက္ ေနေသာ ေဒါက္တိုင္ အားလံုး ၿပိဳေပမည္။ ဒီသတၱ၀ါေတြ ဘယ္သူေတြ ပါလိမ့္။ ဗုဒၶနဲ႕ ဓမၼ ကိုေတာင္ ဒီေလာက္ သည္းၾကီး မည္းၾကီး အာခံ ေနသည္မွာ ဗုဒၶ သာသနာ ထဲမွ သတၱ၀ါမ်ား လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္။ ဒါဆို ဗုဒၶ သာသနာထဲက သူေတြနဲ႕ အတိုက္အခံ ျဖစ္ေနတာ ဘယ္သူ ပါလိမ့္။ သိၾကားနဲ႕ အသုရာ စစ္ျဖစ္သတဲ့။ သိၾကားက ဘုရားရဲ႕ သာ၀က။ သာသနာေတာ္ထဲ ကုသိုလ္ လုပ္သမွ် နတ္မ်ား ဟာ သိၾကားရဲ႕ ပရိသတ္ ျဖစ္သတဲ့။ ဒါဆို ဘုရားကို ရိုေသၿပီး တရားကို က်င့္ၾကံသူကို ေႏွာင့္ ယွက္သူ ဟာ သိၾကားရဲ႕ ပရိသတ္ မျဖစ္ႏုိင္။ ဘုရားလက္ထက္ ကတည္းက ဘုရားရဲ႕ သာ၀က ကို ေႏွာင့္ယွက္သူဟာ မာရ္နတ္ရဲ႕ အေပါင္းပါ ခ်ည့္မို႕ ခုလဲ မာရ္နတ္ရဲ႕ လက္ပါးေစ မဟုတ္ရင္ အသုရာပဲ ျဖစ္ႏုိင္မည္။ အေမွာင္ကို ခြင္းဖို႕ အလင္းကိုသာ သံုးရေတာ့မည္။ သာသနာ အတြက္ ဆိုရင္ေတာ့ အသက္ေသရင္ ေသပါေစေတာ့။ သူတုိ႕ကို ေၾကာက္လို႕ သူတို႕ ျပဳသမွ် ႏုရမည္၊ သူတို႕ ခိုင္းသမွ် ရိုင္းရမည္ ဆိုလုိ႕ ကေတာ့ သံသရာ နစ္မြန္းေၾကာင္း မို႕ ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္ေတာ့မည္ မဟုတ္။ ကိုယ့္စိတ္နဲ႕ လူမလုပ္ရဘဲ သူ႕စိတ္နဲ႕ ကို္ယ္ ျဖစ္ကာ အရွင္လတ္လတ္ ေသရသလို ျဖစ္ေတာ့မည္။ ေသတာခ်င္း အတူတူ ဘာထူး မည္နည္း။ ကိုယ့္စိတ္နဲ႕ ကိုယ့္ကို ေသရတာက ကိုယ့္ဘ၀နဲ႕ ကိုယ္မို႕ ျမတ္ဦးမည္။ သူ႕စိတ္နဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ ေသရတာ ဘ၀ တပို္င္းေသ နဲ႕မို႕ ေသရ ရွင္ရ က်ိဳးပင္ မနပ္။
၀င္ေလ ထြက္ေလကို အာရံုအထူးစိုက္ၿပီး တရားမွတ္ရင္း စိတ္ကို ထိုသတၱ၀ါကို ေျခခၽြတ္ဖို႕ ညြတ္ခ် ထားလိုက္သည္။ ထိုအခိုက္ ရုပ္ထဲက အျဖဴေရာင္ အလင္းမ်ားက ျဖာထြက္ လာၿပီး ခႏၶာကိုယ္ပါ ၾကြတက္လာၿပီး ထိုသတၱ၀ါရဲ႕ ကိုယ္ထဲ ေဖာက္၀င္ သြားေလသည္။ မဲလိုက္တာ ေမွာင္လို႕။ ကိုယ့္အလင္းကို သူ႕အမဲမႈန္ မ်ားနဲ႕ ဖံုးအုပ္ ေမွာင္ခ် ပစ္ဖို႕ ထုတ္လႊတ္ ေနသည္မွာ တဖြားဖြား… ကိုယ္ကလဲ အလင္းနဲ႕ ထိုးေဖာက္ဖို႕ ၾကိဳးစား ရသည္မွာ အေသြးေတြ အသား ေတြ တစစီ ပဲ့ေၾကြရင္း ေလာင္ကၽြမ္း လင္းလက္ ေနရသည့္ အလား… ကိုယ့္စိတ္က သတိ စူးစိုက္မႈ အားနည္း သြားသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သူ႕ အမည္းမႈန္ မ်ားက ကိုယ့္ ကိုယ္ထဲထိ ထြင္း ေဖာက္ ၀င္ေရာက္ လာသည္မွာ အခံရ ခက္လြန္းလွသည္။ ထိုအခါ ခ်က္ခ်င္း သတိ ျပန္ထိန္း ၿပီး ျပန္တြန္း ထုတ္ရသည္။ အို.. အေသြးေတြ အသားေတြ ကုန္လို႕ အရိုးေတြ ရိုးတြင္း ျခင္ဆီ ေတြပါ ေလာင္သြားေစဦး.. ရေအာင္ တားမည္။ သူလဲ အသက္တေခ်ာင္း ကိုယ္လဲ အသက္ တေခ်ာင္း။ သူ႕မွာလဲ အသက္ပို ပါတာမဟုတ္တဲ့ အတူတူ ဘာေၾကာက္စရာ ရွိလဲ။ စိတ္ပိုင္း ျဖတ္မႈ အဓိဌာန္ လံုး၀ ဒံုးဒံုးက် သြားေလေလ စိတ္ကေလးက ပိုသိမ္ေမြ႕ ၿငိမ္သက္ သြားေလ ေလ။ ထိုအခိုက္မွာ ခႏၶာကိုယ္က ရုပ္မႈန္ေလး တခုခ်င္းက အေသးဆံုး အစိတ္အပိုင္းထိ ၿပိဳကြဲ ၾကည္လင္ လင္းလက္ လာခဲ့ေလၿပီ။
ဒီတခါ ထြက္လာေသာ အလင္းက တကိုယ္လံုး ရွိသမွ် အားအကုန္ ထုတ္သံုး လိုက္သည္မို႕ ထင့္။ အေရာင္စံု လွသည္။ အနီ၊ အစိမ္း၊ အျဖဴ၊ အ၀ါ၊ အနက္စူးစူးနဲ႕ လွ်ပ္ေရာင္တို႕ ကုန္ ေအာင္ ထြက္လာ ခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ အရင္လို အကြင္းလိုက္ မဟုတ္။ ဓားသိုင္းသမားတို႕ ဓားစၾကာ လွည့္သလို အလင္းသြားတို႕က အ၀ိုင္းလိုက္ လွည့္ကာ ေမႊေလေတ့ာသည္။ အလင္းသြားမ်ား ၾကား၀ယ္ အမည္းထုက အလႊာလိုက္ အလႊာလုိက္ ျပတ္က်လ်က္။ ခႏၶာ ကိုယ္ မရွိေတာ့ သလို ခံစားရလ်က္က စိတ္က အျဖစ္အပ်က္ကို သိသည္ ဆိုရံုေလး သိေနရင္း အမွတ္က တစက္ ကေလးမွ မျပတ္။ ျပတ္လို႕ မျဖစ္ဘူး ဆိုတဲ့ အသိက သတိကို ထိန္းမတ္ ေပးေနသည္။ သတၱ၀ါၾကီးလဲ မခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါး ေအာ္ခဲ့ၿပီ။
အၿပီးတိုင္ ဆံုးမမည္ ဆုိေသာ ပိုင္းျဖတ္ခ်က္နဲ႕ အတူ သူ႕ဗိုက္ထဲက ကိုယ့္ ခႏၶာက အေပၚကို တျဖည္းျဖည္း ျမင့္တက္ လာေလၿပီ။ ေခါင္းကေန ေဖာက္ၿပီး ျပန္ထြက္မည္ဟု ၾကံစည္ လိုက္ ေသာ ခဏ.. ေခါင္းကေန ေဖာက္မထြက္ ပါနဲ႕ ပါးစပ္ထဲကေန ျပန္ထြက္ ေပးပါ။ ေနာက္ေနာင္ မေႏွာင့္ယွက္ ေတာ့ပါ ဆိုေသာ ကတိ စကား ထြက္လာ ခဲ့ၿပီ။ သာသနာကို မယံုၾကည္ဘဲ ေႏွာင့္ယွက္ ဖူးသူရဲ႕ ကတိ စကားကို ဘယ္လို ယံုမည္နည္း။ သို႕ေသာ္ ျပဳျပင္ရန္ အခြင့္အေရး မေပးျပန္ရင္ ဒီအခ်က္ေၾကာင့္ မိုက္တြင္း နက္ရ ပါသည္လို႕ ဆင္ေျခ ေပးႏိုင္ ေနဦးမည္။
အိုး အခက္ဆံုး အပိုင္းပါေပ။ သူနဲ႕အျပန္အလွန္ စကားေျပာ ေနစဥ္ သတိကို လႊတ္လို႕ မရ၊ တရားအမွတ္ကို အဆက္ျပတ္လို႕ မရ။ တခ်က္ေလး လြတ္လိုက္သည္ႏွင့္ သူ႕ အမဲလိႈ္င္း မ်ား က ကိုယ့္ကို ၀ါးျမိဳ သြားေပ လိမ့္မည္။ သတိကို မျပတ္ေအာင္ ထိန္းရင္း အၾကံ တခ်က္ လက္ခနဲ ထြက္ၿပီ
ေကာင္းၿပီ။ သင့္ကိုယ္ထဲမွာ ငါ့ကိုယ္ပြားကို ထားခဲ့ၿပီး ငါ သင့္ပါးစပ္ ကေန အျပင္ ျပန္ထြက္ မယ္။ သင္ စိတ္ေျပာင္းလို႕ ျပန္ေႏွာင့္ယွက္ဖို႕ စိတ္ကူး လိုက္တာနဲ႕ သင့္ကိုယ္ထဲက ငါ့ ကိုယ္ပြားက ခ်က္ခ်င္း သိၿပီး ကတိ ဖ်က္ လိမ္ညာမႈ ေၾကာင့္ ေနာက္တၾကိမ္ ခြင့္လႊတ္မႈ မရွိေတာ့ဘဲ သင့္ကိုယ္ကို အပိုင္းပိုင္း ျဖတ္လိမ့္မယ္။ သင္ကိုယ္တိုင္က စိတ္ေျပာင္းလို႕ ေႏွာင့္ယွက္ရင္ ျဖစ္ေစ၊ သင့္ သာ၀က ေနာက္လိုက္မ်ားက သာသနာ ထဲက လူေတြကို ေႏွာင့္ယွက္ လာရင္ ျဖစ္ေစ သင့္ကိုယ္ထဲက ငါ့ကိုယ္ပြားက သင့္ကို ဒဏ္ေပး လိမ့္မယ္။ ကဲ ဘယ္လိုလဲ သင္သေဘာတူ လက္ခံ ႏိုင္လား။ လက္မခံ ႏိုင္ရင္ေတာ့ ငါ သင့္ေခါင္းထဲကေန ေဖာက္ထြက္မယ္။
ငါတို႕ အရြယ္မေရာက္ခင္က ငါတို႕ထက္ အင္အား ၾကီးသူ ေတြက ငါတို႕ကို ႏွိပ္စက္တယ္။ ငါတုိ႕ အရြယ္ေရာက္လို႕ ဦးခ်ိဳေတြ၊ အစြယ္ေတြ၊ ေျခသည္း လက္သည္းေတြ၊ အေမႊးၾကမ္းေတြ ထြက္လာမွ ငါတို႕ အင္အားၾကီးမွ သူတို႕ အႏွိပ္စက္ ကို ငါတို႕မခံရ ေတာ့တာ။ သင္က တရား လုပ္တယ္ ဆိုၿပီး ႏွိပ္စက္ တတ္တာပဲ။ သင္က အမွ်ေပးတယ္။ ငါတို႕က အမွ်ယူၿပီး သာဓု ေခၚလိုက္တာနဲ႕ ငါတို႕ အစြယ္ေတြ၊ လက္သည္းေတြ၊ ဦးခ်ိဳေတြ၊ အေမႊးၾကမ္း ေတြ ကၽြတ္ထြက္ ကုန္တာ သိပ္နာတယ္။ ဒီလို နာရတဲ့ အထဲ အေကာင္ၾကီး ေတြက ႏွိပ္စက္ခြင့္ ရကုန္တယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို သာဓု ေခၚလိုက္တာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း ေသကုန္တယ္။ သင္ေျပာေတာ့ တရားကို လက္ခံသူက ေကာင္းက်ိဳး ရတယ္ဆို ငါတို႕ဘယ္မွာ ေကာင္းလာ လို႕လဲ…
ေၾသာ္.. ဒါေၾကာင့္ သင္က ဒီေလာက္ ရန္လိုတာကိုးးး သင္ဟာ စိတ္ႏူးညံ႕မႈေၾကာင့္ ဒီဘ၀က ကၽြတ္ခါနီးလို႕ သေကၤတ ျပရံုေလး အခ်ိန္မွာ စိတ္ကို ျပန္ၾကမ္း ပစ္လိုက္လို႕ ဒီဘ၀က မကၽြတ္ ႏိုင္ဘဲ ဒီလို ခံစားရတာပါ။ ဒါဆို သာဓု ေခၚလို႕ ေသသြားပါတယ္ ဆိုတဲ့ သင့္လူေတြ ဘယ္ ေရာက္ ကုန္လဲ သိလား။ သင္တန္ခိုး ၾကီးတာပဲ.. သူတို႕ကို တမ္းတ ေခၚယူၿပီး ေမးၾကည့္ပါဦး။ ဒီဘ၀က လံုး၀ ကၽြတ္လြတ္ဖို႕ အတြက္ မေသဘဲ ေနာက္ဘ၀ကို ေရာက္ရိုး ထံုးစံ ရွိလို႕လား။ ဒီဘ၀မွာ အဆင့္ျမင့္ရံုပဲ ေနခ်င္တာလား ဒီဘ၀နဲ႕ မသက္ဆိုင္ ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတဲ့ ေနာက္ဘ၀ကို ေျပာင္းၿပီး ေနခ်င္တာလား။ သင္ ေသခ်ာ စဥ္းစားပါ။ တေနရာကေန လံုး၀ မစြန္႕ခြာဘဲ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ အၿပီး သြားေနလို႕ ရသလား။
အသည္းအသန္ သတိထား ထိန္းေနရတဲ့ အမဲလိႈင္း သိပ္သည္းမႈ ရုတ္ျခည္း ေလ်ာ့က် သြားခဲ့ ၿပီ။ ဒါဆို ဒီသတၱ၀ါၾကီး အတိုင္း အတာ တခုထိ သေဘာေပါက္တာ ေသခ်ာပါၿပီ။
ေကာင္းပါၿပီ။ က်ဳပ္ သေဘာေပါက္ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ထိ မွန္လဲ ဆိုတာ က်ဳပ္ သံုးသပ္ ဦးမယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ ေနာက္လိုက္ ထဲမွာလဲ ေပကပ္ကပ္ ေကာင္ေတြ ရွိပါတယ္။ သူတို႕အားလံုးကို က်ဳပ္ေခၚၿပီး မေႏွာင့္ယွက္ဖို႕နဲ႕ ေျပာစကား နားမေထာင္ရင္ ဒဏ္ေပးမယ္ လို႕ သတိေပး ပါ့မယ္လို႕ က်ဳပ္ ရဲရဲၾကီး ကတိေပး ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ ေနာက္လိုက္ အားလံုးကို ျပန္ေခၚ သတိေပး ေစာင့္ၾကည့္ဖို႕ အခ်ိန္ ၂လ ေစာင့္ေပးပါ။ ဒီၾကားထဲမွာေတာ့ ေႏွာင့္ယွက္လို႕ ဆိုၿပီး က်ဳပ္ကို သင့္ရဲ႕ ကိုယ္ပြားက မသတ္ပါနဲ႕။ သင္ တရားသမား ဆိုရင္ ဒီေလာက္ေတာ့ ျပန္ငဲ့ညွာပါ။
အမယ္.. သူကလဲ အလာၾကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္
သင္ေျပာတဲ့အထဲမွာ ဟာကြက္ ရွိေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္ ၂လ အတြင္းမွာ သင္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ စိတ္ေျပာင္းၿပီး ေႏွာင့္ယွက္ခ်င္စိတ္ေပၚလာရင္၊ အဲဒီစိတ္ကို မထိန္းခ်ဳပ္ဘဲ ေႏွာင့္ယွက္ဖို႕ ၾကိဳးစား လာခဲ့ရင္ သင့္ကို ငါ့ ဆံုးမ ရလိမ့္မယ္။ သင့္ေနာက္လိုက္ ေတြက သင္ထိန္းတဲ့ ၾကားက ဆိုးသြမ္းေနရင္ သင္ကိုယ္တိုင္က ဒဏ္ေပးဖို႕ တမင္ အခ်ိန္ဆြဲ ေနခဲ့ရင္ေတာ့ သင့္ကိုေရာ သင့္ေနာက္လိုက္ ကိုေရာ ငါ ဆံုးမ ရလိမ့္မယ္။ သေဘာတူလား…
ေကာင္းၿပီ .. သေဘာတူပါတယ္
မွ်တေသာ ေတာင္းဆိုမႈမို႕ လက္ခံဖို႕ ဆံုးျဖတ္ ခဲ့သည္။
ေကာင္းၿပီ။ ငါ ျပန္ထြက္ေတာ့မယ္။ သင့္ကိုယ္ထဲ ငါ့ကိုယ္ပြား ထားခဲ့တာကို သင္လဲ ကိုယ္ခ်င္းစာ တတ္ရင္ ဘယ္လိုမွ ေအာက္ေမ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အဓိဌာန္ေၾကာင့္ ကိုယ္၂ခု ကြဲထြက္ သြားခ်ိန္ အားေတြ တ၀က္ေလ်ာ့ သြားသလို ခံစားရသည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ဖ်စ္တတြက္မွာ ကုေဋ ကိုးသိန္း ျဖစ္ပ်က္ ေနေသာ စိတ္က ကိုယ္ပြားနဲ႕ ကိုယ့္ ဆီမွာ လူးလာ ေခါက္ျပန္။ လက္ဖ်စ္တတြက္မွာ ငါးကုေဋ ေက်ာ္ရုံသာ ျဖစ္ပ်က္ ေနေသာ ရုပ္ ကလာပ္စည္း မ်ားကို စိတ္က ႏိုင္နင္းစြာ ထိန္းသိမ္း ၿပီးတဲ့ အခါ စိတ္ေရာ ရုပ္ပါ ျပန္အားျပည့္ ေစဖို႕ သတိနဲ႕ တရားျပန္မွတ္ရ ျပန္သည္။ ေသခ်ာၿပီလို႕ စိတ္က သတ္မွတ္ခ်ိန္ ေရာက္မွ သူ႕ ကိုယ္ထဲက ျပန္ထြက္ လိုက္ေတာ့ အျပင္ေလာကမွာ လင္းခ်င္းလို႕… သူ႕ကိုယ္ထဲ ၀င္ေရာက္ ခါစက အမဲလိႈင္းမ်ား လွိမ့္ေနသလိုမို႕ ဘာရုပ္မွ သဲသဲ ကြဲကြဲ မျမင္ရေသာ သတၱ၀ါ ေလးမ်ားမွာ ခုေတာ့ အေရခြံ ေျပာင္ေျပာင္ ေလးေတြနဲ႕။ ေၾသာ္ သူကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ရုပ္သြင္ ကိုလဲ ခုမွ ေသခ်ာ ျမင္ရ ေတာ့သည္။ အမဲမႈန္ အမဲလိႈင္းမ်ား လႊင့္ထုတ္ ထားျခင္း မရွိေတာ့။
သာဓု… သာဓု… သာဓု
*********************************************
အင္းးးး… အမ ဘာေတြ သာဓု ေခၚေနတာလဲ… အင္း ဒီမနက္ ဘာလို႕လဲ မသိဘူး။ ခါတိုင္း ပန္ကာ ဖြင့္အိပ္တာေတာင္ အိုက္တာ။ ခုပန္ကာ ပိတ္ထားတာကို ခ်မ္းလိုက္တာ အမရယ္..
သူငယ္ခ်င္းမေလးရဲ႕ အေမးေၾကာင့္ မ်က္စိ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေနေရာင္က အခန္းထဲထိ ျဖာက် ေနၿပီ။ ပင္ပန္း လြန္းလို႕ မလႈပ္ခ်င္ လႈပ္ခ်င္ ထလာေသာ ကိုယ့္ကို သူက ၾကည့္ရင္း
အမ မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္နဲ႕ ပါလား.. ညက မအိပ္ရဘူးလား
မမေလးရယ္.. ရွင္ညက ေသာင္းက်န္း လိုက္တာ မမွတ္မိ ဘူးလား
အန္.. ဘာေသာင္းက်န္းလို႕လဲ အမရဲ႕ .. အယ္ ညက ဆိုလို႕ ညီမ ညကေလ အိပ္မက္ မက္ တယ္ သိလား… ၆ထပ္တိုက္ေလာက္ ျမင့္တဲ့ အေကာင္ၾကီးက ညီမကို လွမ္းေခၚတယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ညီမ မူးသလိုလို မသိတသိနဲ႕ ဘာဆက္ျဖစ္မွန္း မသိဘူး.. ေနပါဦး ဘာလို႕ ဒီေလာက္ ခ်မ္းေနရတာလဲ .. ညက မိုးေတြ တအားမ်ား ရြာလို႕လားဟင္
အခန္းျပင္ ထြက္ၾကည့္ေလ… ဘာေရမွ တင္မက်န္ေနဘူး.. စိုေနတာလဲ မရွိဘူး
ဟယ္.. ဒါဆုိ
ရွင့္အခန္းက သရဲက ၾကမ္းလိုက္တာ.. အမ တညလံုး မအိပ္ရဘူး.. မိုးလင္းခါနီးမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ
ဟင့္..
ခုေတာ့ ေကာင္းသြားမွာပါ။ စိတ္မလံုေသးရင္ အခန္း ေျပာင္းလိုက္ေနာ္.. ကဲ.. ရံုးသြားဖို႕ ျပင္ၾကစို႕
********************
(ဆက္လက္ ေဖာ္ျပ ပါမည္။)
.jpg)
