ၾကယ္တစ္ပြင့္ရဲ႕ ညည္းခ်င္း

အဇဋာေကာင္းကင္ျပင္ကိုတိမ္ကင္းစင္ခ်ိန္မွာ ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေကာင္းကင္ ေပၚက ၾကယ္ေတြကို ေရတြက္ရင္း၊ ပံုေဖာ္ၾကည့္ရင္း စၾကာ၀ဠာ ထဲမွာ စိတ္ကူးနဲ႕ေလွ်ာက္လည္ တတ္တဲ့ ကၽြန္မ အတြက္ တိမ္ကင္းလို႕ လသာၿပီး လွ်ပ္စစ္မီး မလာတဲ့ သည္ည ဟာ သိပ္ေပ်ာ္ဖို႕ ေကာင္းေန ပါတယ္။ ၾကယ္ေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ညဟာ ပူျပင္းတဲ့ လွ်ပ္စစ္ အလင္းေရာင္ရဲ႕ ေႏွာင့္ယွက္ ခံရမႈက လြတ္ကင္းလို႕ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ၀င္း လက္ ေနဟန္ ရွိေနပါရဲ႕။ သည္နားက ၾကယ္စုဟာ သည္ဒ႑ာရီ ေၾကာင့္ ေက်ာ္ၾကား ခဲ့တယ္၊ သည္နားက ၾကယ္စု ကေတာ့ သည္အဓိပၷာယ္ ကို ေဆာင္တယ္ စသည္ျဖင့္ ျပန္လည္ စဥ္းစား ေတြးေတာရင္း စိတ္ကူး စၾက၀ဠာ ထဲမွာ ေလွ်ာက္လည္ ေနလိုက္ တာ။ ေနာက္ကေန တိုးတိုး ေခၚသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ ့ေခါင္း ေပၚမွာ အေရာင္လက္ ေနတဲ့ ကြင္းေလးကို ဆင္ျမန္း ထားတဲ့ မိန္းမငယ္ တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ ရပါ တယ္။ သူမက သူမကိုယ္ သူမ ဓူ၀ံၾကယ္ လို႕မိတ္ဆက္ ပါတယ္။ ေအာ္ လမ္းျပ ၾကယ္ေလး ေပါ့ေနာ္လို႕ ၀မ္းသာ အားရ တေလး တစား ျပန္ေျပာ လိုက္တဲ့ အခါ သူမက ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေလး ျပံဳးျပ လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမနဲ႕ အတူ စၾကာ၀ဠာထဲ အလည္ လိုက္ဖို႕ ေခၚပါတယ္။ တကယ့္ကို ဆုေတာင္း ျပည့္တာ ပဲေပါ့။ သူမရဲ႕ တန္ခိုးေၾကာင့္ ကၽြန္မဟာ စၾက၀ဠာ ထဲကို အလည္ လိုက္ၾကည့္ ခြင့္ရခဲ့ ပါတယ္။




အိုး ..ေနေတြ၊ ၿဂိဳလ္ေတြ၊ သူတို႕ကို ၀န္းရံ ေနတဲ့ လေတြ၊ ၾကယ္ေတြ၊ ၿဂိဳဟ္သိမ္ေတြ၊ ဥကၠာတံုး၊ ဥကၠာခဲေတြ၊ ဓာတ္ေငြ႕ တိမ္တိုက္ ေတြ၊ ျမဴေငြ႕ေတြ၊ ဘာမွန္းကို မသိ တာေတြ အိုး.. အမ်ားၾကီး ... အမ်ားႀကီး။ အေ၀းက လွမ္းျမင္ ရတာ လွသလို လိုနဲ႕ အနီးကပ္ လာေလ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလာ ေလပါပဲ။ ေျမျပင္ ေပၚက မုန္တိုင္းက လူလြင့္ ရံုပါ၊ စၾကာ၀ဠာ ထဲက မုန္တိုင္းက ၾကယ္နဲ႕ ၿဂိဳဟ္သိမ္ ေတြပါ လြင့္ထြက္ ေၾကပ်က္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ၾကမ္းတမ္း လွပါတယ္။ လူေတြသာ အသိုက္ အ၀န္းနဲ႕ ေနတာ မဟုတ္ဘဲ ၾကယ္ေတြ ကလည္း အစုအေ၀း လိုက္ရွိေန တာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ သည့္အျပင္သူ႕နား ရွိသမွ် အရာ အားလံုး အလင္းေရာင္ ပါမခ်န္ အလြန္ အရွိန္အဟုန္ ျပင္းစြာ ဆြဲယူ စုပ္မ်ိဳ တတ္တဲ့၊ ဘယ္လို ၾကယ္မ်ိဳး အရာမ်ိဳး ကမွ သူ႕ကို မတြန္းလွန္ ႏိုင္တဲ့ တြင္းနက္ ႀကီးမ်ား ကိုလည္း ေတြ႕ရပါ ေသးတယ္။ တြင္းနက္ ႀကီးဆီ ေမ်ာပါ သြားရွာတဲ့ အရာ မ်ားစြာ ကေတာ့ တေ၀ါေ၀ါ စီးေမ်ာလို႕။ သည္တြင္းနက္ ႀကီးေတြက တျဖည္းျဖည္း ပိုမို ႀကီးမား အရွိန္ျပင္း လာေၾကာင္း ကိုလည္း ၾကယ္မေလးက ေျပာျပ ေနလို႕ ပိုေၾကာက္မိ ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ တြင္းနက္ ႀကီးရဲ႕ တဖက္ေပါက္မွာ ဘာရွိလည္း ဆိုတာ ကိုလည္း သိခ်င္မိ ပါေသးတယ္။ ၿဂိဳဟ္မ်ား တြင္းနက္ ႀကီးထဲ စီးေမ်ာရာ လမ္းတေလွ်ာက္ အခ်င္းခ်င္း ထိခိုက္ မိရင္း ေၾကပ်က္ သြားတဲ့ အပိုင္းအစ ေတြ၊ ဖုန္မႈန္႕ ေတြပဲ ရွိမွာေပါ့ လို႕လည္း ေတြးမိ ပါေသးတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ဆင္းမၾကည့္ ရဲပါဘူး။ ေ၀းေ၀း ကေန ေရွာင္သြား ဖို႕ေတာင္ ၾကယ္မေလးကို ေျပာမိ ပါေသးတယ္။ လက္ရွိ ဘ၀ကို မစြန္႕လႊတ္ ရဲေသးဘူး ေလေနာ္။


ၾကယ္ဆိုတာ ေတာက္ေလာင္ ေနတဲ့ ဓာတ္ေငြ႕ မီးလံုး ႀကီးမွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေမြးဖြားစ ၾကယ္မ်ား ရွိသလို ေသဆံုး ခါနီး သို႕မဟုတ္ ဓာတ္ေငြ႕ ကုန္ခါနီး ၾကယ္မ်ားလည္း ရွိေၾကာင္း၊ လူ႕ျပည္က ေက်ာ္ၾကား သူမ်ား လိုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႀကိဳးစား ႏိုင္စြမ္း ေလ်ာ့လာသူ သည္ေက်ာ္ၾကားမႈ ေလ်ာ့သြား သလိုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၾကယ္မေလး ကရွင္းျပ ေနေလသည္။ ေသဆံုး ခါနီး ၾကယ္မ်ား ကိုလည္း သူမက ကၽြန္မကို ေသခ်ာ ျပသ ေနေသး ေလသည္



သည္လို ဂလက္ဆီေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ တည္ရွိ ေနတဲ့ စၾကာ၀ဠာ ႀကီးထဲ ကေန ကၽြန္မ လာခဲ့တဲ့ ကမၻာ ၿဂိဳလ္ကို လွမ္းေမွ်ာ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မျမင္ရ ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မ ေဘးပတ္လည္မွာ၊ ေခါင္းေပၚ မွာ၊ ေအာက္မွာ ၾကယ္ေတြ၊ ၿဂိဳဟ္ေတြ မျမင္ရတဲ့ လမ္း ေၾကာင္းေတြ ေပၚကေန တခ်ိဳ႕က လွ်ပ္စီး လက္သလို၊ တခ်ိဳ႕ ကေတာ့ ၿငိမ့္ ေညာင္းစြာ စီးေမ်ာေန ေလရ႕ဲ။ ကၽြန္မ ဘယ္လို အိမ္ျပန္ ရမလဲ။ ကမၻာ့ ေျမပံုမွာ လမ္းပါ ပါတယ္။ စၾက၀ဠာ ထဲမွာ လမ္းေဖာက္ ထားတာမွ မရွိတာ။ သည္လိုဆို စၾက၀ဠာ ေျမပံုေရာ၊ ကၽြန္မ ဘယ္လို သံုးတတ္ ပါ့မလဲ။ စိုးရိမ္စိတ္ ေတြနဲ႕ ဆူးပုပ္ရြက္ ေလာက္ ငယ္သြားတဲ့ ကၽြန္မ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး လမ္းျပၾကယ္ ေလးက အဓိပၸာယ္ ပါပါ ၿပံဳးပါတယ္။ စိတ္မပူ ရန္နဲ႕ သူမဟာ သည္လမ္း ကိုေတာ့ ကၽြမ္းက်င္ ပါတယ္လို႕ ေျပာရင္း စၾက၀ဠာ ထဲကို ဆက္ေလွ်ာက္ ၾကည့္ခ်င္ ေသးလားလို႕ ေမးလာ ပါတယ္။ သည့္ျပင္လမ္းေတြ ကိုေရာ ကၽြမ္းက်င္ သလားလို႕ ျပန္ေမးေတာ့ သူ႕အပိုင္း ကိုေတာ့ ကၽြမ္းက်င္ ပါတယ္လို႕ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်စြာ ေျပာလာလို႕ အားတက္ သြားပါတယ္။ သို႕ေသာ္ သူမက

"တခါတရံကိုယ္သြားေနက်လမ္းမွာေတာင္ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးၾကံဳရလို႕ တျခားလမ္းကေန ေကြ႕ပတ္သြားရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို လူတိုင္းၾကံဳဖူးၾကတာပါပဲ။ သည္လိုျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အနာဂတ္ကို အပိုင္တြက္လို႕မရေတာ့ဘူးေပါ့ " တဲ့။

ကၽြန္မအိမ္ျပန္ပါေတာ့မယ္လို႕ေျပာလိုက္ေတာ့မွ သူမကေအးေဆးသက္သာ ေခါင္းၿငိမ့္ရင္းအိမ္အျပန္လမ္း မွာ ကမၷာသူကမၷာသားေတြအတြက္ စကားလက္ေဆာင္ေတြပါးေနခဲ့ပါတယ္။

ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတိုက္ခတ္လိုက္တဲ့ေလေၾကာင့္ကၽြန္မလန္႕သြားခ်ိန္မွာ ကိုကကၽြန္မကိုေစာင္တဘက္ တထည္ လႊမ္းျခံဳေပးရင္း "အိပ္ငိုက္ေနၿပီလား"လို႕ေမးလိုက္မွ ကၽြန္မလသာေဆာင္ေပၚမွာအခ်ိန္အေတာ္ ၾကာေနခဲ့ၿပီ ဆိုတာသတိရခဲ့ပါတယ္။ ဒါဆ "လမ္းျပၾကယ္ေလးေရာ "ဆုိေတာ့ကိုက "အိပ္မက္ေတာင္ မက္ေနၿပီေပါ့ေလ"လို႕ေျပာရင္းၿပံဳးရယ္ရင္းတြဲေခၚပါတယ္။ ေကာင္းကင္ကိုထပ္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လမ္းျပၾကယ္ေလးက ႏႈတ္ဆက္သည့္ႏွယ္ ရႊန္းရႊန္းစားစား လင္းလက္လို႕။

"ၾကယ္ေလးေရ..လူေတြအတြက္မင္းရဲ႕စကားလက္ေဆာင္ကိုငါေသေသခ်ာခ်ာျပန္ေျပာလိုက္ပါ့မယ္ကြယ္ "

ၾကယ္ေလးရဲ႕စကားလက္ေဆာင္မ်ားကေတာ့

လူေတြကိုလမ္းျပဖို႕အားကိုးခံရတဲ့ၾကယ္တပြင့္ဟာတကယ္ေတာ့စၾကာ၀ဠာထဲမွာကိုယ္တိုင္လမ္းမေပ်ာက္ ဖို႕ဘယ္လိုႀကိဳးစားေနရသလဲဆိုတာ လူေတြကိုေျပာျပခ်င္ပါတယ္တဲ့။ လမ္းျပၾကယ္ကိုယ္တိုင္ လမ္းမွားလမ္း ေပ်ာက္ခဲ့ရင္သူ႕ကိုအားကိုးၿပီးလမ္းရွာေနသူေတြ၏ဒုကၼၡေရာက္မွာကိုလည္းစိုးရိမ္ ပူပန္ေနရွာပါသတဲ့။လူေတြကို ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး လမ္းရွာေစခ်င္ေနပါတယ္တဲ့။

ကဲ..ၾကယ္ေလးေရ၊ ကိုယ္သူတို႕ကိုေျပာျပလိုက္ၿပီေနာ္။