Wednesday, August 11, 2010

သုည ျဖစ္သြားတဲ႔ ည (By ေနဘုုန္းလတ္)

"တစ္ဆယ္"

အသံတစ္သံ ပဲ ဒါေပမယ္႔ လက္ၾကမ္းၾကမ္းတစ္ဖက္ နဲ႔ ပုတ္နိးလုိ္က္တာထက္ ေတာင္ ပိုဆိုးေသးတယ္ ၊အဲဒါနဲ႔႔ ပဲ သူ လန္႔ နုိးသြားတယ္ ဘာသံလဲ ဟ ဆုိတဲ႔ စူးစမ္းစိ္တ္နဲ႔ သူေဘးဘီ ၀ဲယာ ကု ိလွည္႔ပတ္ၾကည္႔ေတာ႔ ညက အလင္း ကြက္တိ ကြက္ၾကား ေအာက္မွာ တိတ္ဆိတ္ဆဲ ျငိမ္သက္ျမဲ သူ႔နွလံုးသား တစ္ခု တညး္က ပဲ တဒိန္းဒိန္း လႈပ္ေန သလုိ လုိသူ၀ဲဘက္ ရင္အံုကို လက္နွစ္ဖက္ နဲ႔ အတငး္ ဖိထား လိုက္မိတယ္ ခုဏက အသံက ဘာသံလည္း ခန ေပ်ာက္ သြားတဲ႔ ေမးခြန္း ကသူ႔အလုိလုိ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ၊ ကိန္းဂ႑န္းတစ္ခု ရဲ႔ နံမည္ ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ေအာ္ ရြတ္လိုက္သံမ်ိဳး သူျပန္ၾကားေယာင္ ၾကည္႔လုိက္ေပမယ္႔ အသံက နားေထာင္ေနရသလို မပီျပင္ေတာ႔ဘူး.. အဲဒီေတာ႔ သူစိတ္ ထဲမွာ ၀ုိးတုိး၀ါးတား အိပ္မက္မ်ားလားေပါ႔ ေရတစ္ခြက္ ထေသာက္ျပီး သူျပန္အိပ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားတယ္ မ်က္လံုး ေတြကို မွိတ္ စိတ္တံခါးေတြကို ပိတ္ အိပ္စက္ျခင္း ဟာ အရိပ္တစ္ခု လုိ သူ႔ကုိ အတိတ္ ျပန္မိုးလာရဲ႔



" ကိုး "

ဒီတစ္ခါေတာ႔ လန္႔နုိးတာ မဟုတ္ဘူး ျပန္အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ေသးတာ ဒီတစ္ေခါက္ျမည္တဲ႔ အသံကိုေတာ႔ သူအေသအခ်ာ ၾကားလုိက္ ရတယ္ "ကိုး" တဲ႔ ဒါဆုိ အရင္တစ္ေခါက္ ၾကားလုိက္ရတဲ႔ အသံက တဆယ္ ေပါ႔ အေထြအထူး စဥး္စား ေနစရာ မလုိပဲ ရုတ္တရက္ျပန္မွတ္မိလိုက္ တဲ႔ အတြက္ သူျပံဳးမိတယ္ ခုန တဆယ္ အခု ကိုး ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ ဘယ္သူ ကမ်ား လာျပီး တာလီခ်ိဳးေနသလဲ လို႔ သူေတြးတယ္ မဟုတ္ေသး ပါဘူး တာလီခ်ိဳး တာ ဆုိလည္း ငယ္ရာကေန ၾကီးရာ ကုိ ေရရမွာေပါ႔ အခုဟာ က သူ႔အေတြးေတြ ကုိသူ႔အေတြး ကပဲ အဲဒီလုိ ျပန္ျပင္တဲ႔ အခါသူ႔စိတ္ထဲမွာ ဒြိဟ ဆုိတာ ၾကီး ျဖစ္လာတယ္ ၊ မျပတ္သားမႈ႔ တစ္ခု ကေမးခြန္း အေဟာငး္ ကိုပဲျပန္ျပီး စတယ္ ဒါ ဘာသံလည္း သူအိပ္ယာေပၚကေန ကတိုက္ကရုိက္ ထျပီး မီးခလုတ္ကို ဖြင္႔ လုိက္တယ္၊ လငး္ သြား တဲ႔ အခန္း ၀န္းက်င္ ကိ ု တစ္ပါတ္လွည္႔ ၾကည္႔ရင္း အသံဘယ္က ထြက္လာသလဲ လို႔သူ လုိက္ရွာတယ္ ၊ အသံထြက္ရာ ေနရာကို လုိက္ရွာေနရင္း ပဲ ခုဏက အေမွာင္ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားတာပါလိမ္႔ ဆုိတဲ႔ အေတြး က ပါ ၀င္လာတယ္ အသံကို ပဲ ဆက္ရွာရမလို အေမွာင္ကိုပ ဲ ျပန္ရွာ ရေတာ႔မလို မီးခလုတ္ကို ျပန္ပိတ္လိုက္လုိ႔ အလငး္ မရွိေတာ႔တဲ႔အခါ အေမွာင္ျပန္ေ၇ာက္လာမွာေပါ႔ လုိ႔ သူ႔ရဲ႔ အသိစိတ္ က ၀င္အေျဖေပးတယ္ ။ အုိေက သူအလင္းအေမွာင္ ကိစၥကို အာရံုထဲက ေန ဆြဲခြာလုိက္ျပိး အသံလာရာကိုပဲ ပတ္ ရွာတယ္ မေတြ႔ဘူး ဘာဆုိဘာမွမေတြ႔ဘူး ၊ အရာအားလံုး က အခုမွ ျငိမ္သက ္တိတ္ဆိတ္ သူ႔ရင္ခုန္သံ တဒိတ္ဒိတ္ ကပဲရင္ဘတ္က ေန တဖိတ္ဖိတ္ ထြက္က်လာေနတယ္ ။



" ရွစ္ "

အဲဒီအသံ ကုိ ၾကား ၾကား ခ်င္းပဲ သူျပတင္းတံခါးကို တြန္းဖြင္႔လုိက္တယ္ အျပင္ကေလေအးေတြ အတြင္းကို ၀င္လာၾက တာလား ၊ အတြင္းကေလပူေတြ အျပင္ကိုထြက္သြားၾကတာလား ေတာ႔ မသိဘူး ၊ သူ ေအးကနဲ ခံစားလုိက္ရတယ္ ၊ နုိး တစ္၀က္အိပ္တစ္၀က္ ျဖစ္ေနတဲ ႔စိတ္က အခုမွ ပဲ အျပည္႔အ၀ နုိးထလာသလုိလုိ သူလန္းဆန္း တက္ၾကြလာတယ္၊ ဒါ ေပမယ္႔ ခဏ ပဲ သူ႔စိတ္ကို အေျဖမေပးနုိင္ေသးတဲ႔ ေမးခြန္းက အေပါငး္အေဖၚေတြ ေခၚခ်ျပိးထပ္ေရာက္လာတယ္ ၊ ဘာသံလညး္ ဘယ္သူေအာ္ေနတာလဲ ၊ ဘာအတြက္လဲ ဘယ္က ထြက္လာတာလဲ ၊ သူဖြင္႔ထားတဲ႔ ျပတင္းတံခါးကေန အျပင္ေလာက ကိုလွမ္းၾကည္႔လုိက္တယ္မုိးရြာေနတာပဲ ၊ လမး္မီးေရာင္ေတြ ရဲ႔ ျဖာထြက္အလင္းက မုိးစက္မုိးေပါက္ ေလးေတြ ရဲ႔ ျမင္ကြင္းကိုျပတ္သားရွင္းလင္းေစၾကတယ္ ၊ ဒီ မုိး ဟာ မုန္တိုင္း ရဲ ႔ ေခါင္းလား အျမီး လား အခု ခ်ိန္ အထိေတာ႔ အရာအားလံုးဟာ ေနသားတက် စီစီရီရီ လွပေနတုန္းပဲ ၊ ဒါဆုိ ဒါမုန္တုိင္းရဲ ႔ အစေပါ႔ ၊ဟင္႔အင္းသူေခါင္း ကုိ ေျဖးညွင္းစြာ ခါမိတယ္ ၊ သူ႔ဖာသာ သူ ရြာတဲ႔ အညတရ မုိး ပဲ ျဖစ္နုိင္တာပဲေလ၊ မုိးကို ျမင္တာနဲ႔ မုန္တုိင္း ကို သတိရလုိက္မိ တဲ႔ သူ႔ကုိ သူ ျပန္အျပစ္တင္မိတယ္

မိုး........ဓါတ္မိုးတုိင္..........အလင္း...........မုန္တုိင္း..............အညတရမိုး..........အျပစ္.... အထိန္းအကြပ္မဲ႔ ျဖာထြက္ ၀ဲလြင္႔သြားတဲ႔ စိ္တ္ကို ျပန္ဖမး္ မိလုိက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ၊ မူလ ျပသနာက ျပန္ေပၚလာတယ္ ၊ အသံ... ေအာ္သံ... ကိ္န္းဂဏန္း ေရတြက္သံ......... တစ္ဆယ္.... ကိုး .... ရွစ္..... တဲ႔ ....ျပီးရင္ ခုနွစ္ လာအံုးမွာလား..၊ ဦးေႏွာက္က စဥး္စားတဲ႔ အလုပ္ကို လုပ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ ႔ အၾကည္႔ေတြ က ပတ္၀န္းက်င္ တခြင္လံုးဆီကို ေျပးလႊားေနတယ္ ၊ နွလံုးသား ကေတာ႔ စိတ္ရဲ ႔ ေစစား ရာ အတုိင္း အေနွး အျမန္ ခ်ိန္ဆလႈပ္ရွားလိ႔ု ..............။



" ခုနွစ္"

သူ နဲနဲ ေတာ႔ ရိပ္မိစ ျပဳလာတယ္ ၊ ဒါ ကိန္း႑န္းေတြကို ေနာက္ျပန္ ေရတြက္ေနတာပဲ၊ နုိးေနျပိးသား ေမးခြန္းမ်ားစြာ ထဲကအခ်ိဳ႔အတြက္ အေျဖကို ရရွိလုိက္ေပမယ႔္ ၊ အဲဒီ အေျဖေၾကာင္႔႔ပဲ ေနာက္ထပ္ ေမးခြန္းေတြအသစ္ေတြ ထပ္ထပ္ ထြက္လာတယ္ ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ဒီလုိ ေရတြက္ရတာလဲ ၊ ဘယ္သူ က ဒီလုိ ေရတြက္ ေနတာလဲ ၊ အဲဒိလူ ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ ၊ ဒီလိုမ်ိဳး ေရတြက္မႈ႔ မိ်ဳး ကို ဘယ္လိုေနရာ မ်ိဳး မွာၾကားခဲ႔ ဖူး သလဲ လို႔ သူအျပင္းအထန္ စဥး္စားမိ ရဲ ႔ ၊ တဖြဲဖြဲ ရြာေနတဲ႔ မိုးက တေျဖးေျဖး သညး္လာျပီပဲ သူ႔မ်က္နွာတင္ မကဘူး သူ႔ရဲ ႔ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုငး္ က ပါ စြဲစ ျပဳလာျပီ ၊ သူ ျပဴတင္း တံခါးကုိ ၀ုန္းကနဲ ဆြဲပိတ္လိုက္တယ္။ တံခါးပိတ္သြားမွာ မိုးသံ ေလသံ ေတြ အတုိငး္အတာ တစ္ခုအထိ တိတ္သြားတယ္ ၊ ဒါေပမယ္႔ ေအာ္သံကေတာ႔ သူ႔ စိတ္ရဲ႔ ေနာက္ကို အရိပ္ လုိ ကပ္ပါေနတုန္း၊ သူေရစိုေ နတဲ႔ အေပၚ အက်ီၤ ္ကုိ ခ်ြတ္ျပီး တီရွပ္ တစ္ထည္ ေကာက္စြပ္ လုိက္တယ္ ၊ ဒီအခန္းထဲမွာငါ႔အတြက္ လံုျခံ ဳေနသားပဲ ဘယ္သူေတြ ဘာေၾကာင္႔႔ပဲ ဘာေတြ ေအာ္ေနေနေပါ႔ ၊ ငါနဲ႔ ဘာဆုိင္ လို႔လဲ ၊ သူ႔ရဲ ႔ ဘုဂလန္႔ အေတြး က ဂနာမျငိမ္ တဲ႔ သူ႔ စိတ္ကုိ ခဏတျဖဳတ္ေလာက္ေတာ ႔ျငိ္မ္စိတ္သြားေစတယ္ ၊သူ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနလုိက္တယ္ ၊ ျပီးေတာ႔ တီဗြီေရွ႔မွာ ထုိင္ျပီး တီဗြီခလုတ္ကို ဖြင္႔လိုက္တယ္ ၊ ခ်န္္နယ္ ေပါင္း မ်ားစြာ ရွိတဲ႔ အနက္ သတငး္ခ်န္နယ္ တစ္ခုမွာ သူ႕ လက္ေတြ ရပ္သြားတယ္ ၊ ဒုံးက်ဥ္ တစ္စီး ကုိ ပစ္လႊတ္ဖုိ႔ အတြက္ အမွတ္စဥ္ေတြကုိ ေရတြက္ေနတယ္ ၊ ဖုိက္... ဖုိး... သရီး... တူး... ၀မ္း... ဖုိ္င္းယား... ခ်လြမ္း ၊ သူ႔လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ လြတ္က်ကြဲ သြားတယ္ ၊ သူ႔စိတ္ေတြလည္း ကယိမ္းကပါး ကစဥ္႔ကလ်ား သူ႔ကိုသူ ျပန္သတိထား မိခ်ိန္မွာ သူမုိးေရထဲ မိုးေရအရႊဲသား နဲ႔ ျဖစ္ေနျပီ ၊



"ေျခာက္ "

ရွာ ....ရွာ......ေတြ႔ေအာင္ရွာ.....ပတ္ပတ္လည္မွ ာ ရွိေနတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ က သူ႔ကုိ အလည္ဗဟုိ မွာ ထားျပီ း သြက္ သြက္ခါေအာင္ လွည္႔ေနသလိုပဲ ဘယ္အရပ္ မ်က္နွာ ကုိ ဦးတည္ ဘယ္အရပ္ မ်က္နွာ ကုိ ဆံုးျဖတ္ ဘယ္အရပ္ မ်က္နွာ ဆီ ေျပးထြက္ရမွာလညး္ ၊ သူ စိတ္ေတြ တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားလာတယ္ ၊ သူ႔ထက္ အစေပါငး္မ်ားစြာ ျမင္႔တဲ႔ တိုက္ေတြရဲ ႔ ေခါင္မိုးေတြ ေပၚ သူေမာ႔ၾကည္႔မိတယ္ ၊မနီးစပ္ တဲ႔ ေ၀းကြာမႈ႔ တစ္ခု ရဲ ႔ ေ၀၀ါးမႈ႔ ကို မုိးေရစက္ေတြ ကပါ အား ျဖည္႔ ေပးလုိ႔ထင္ရဲ႔ သူဘာကို မွ သဲသဲ ကြဲကြဲ မျမင္ရဘူးဘာမွလညး္ မျမင္ရ ဘာမွန္းလဲမသိရပဲ သူ ဘာေၾကာင္႔ ဒီေလာက္ ေတာင္တုန္လႈပ္ေနရတာလည္းလို႔ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ေမးဖို႔ သတိရလုိက္တာ ဟာ သူ႔အတြက္ ကံေကာင္းတာပဲ ၊ မုိး ကလည္း လွ်ပ္စီးတ၀င္း၀င္းေတြမုိးခ်ဳန္းသံ တဒုိင္းဒုိငး္ေတြ အပိုေဆာင္းျပီး သည္းလို႔ေကာင္းေနတုန္း ၊ စိ္တ္ေအးေအး ထားစမး္ပါ လုိ႔ သူ႔ကို သူျပန္သတိ ေပးရင္း ထပ္ထြက္လာမဲ႔ေအာ္သံ ေနာက္တစ္ခ်က္ကို သူနားစြင္႔ ေနလုိက္တယ္ ၊ တစ္စံုတစ္ေယ ာက္ က တစ္စံုတစ္ခု ကိုပစ္လႊတ္ေဖါက္ခြဲ ပစ္ေတာ႔မွာလား ၊ အဲဒီ တစ္ခုခုဟာ ေပါက္ကြဲ အား ျပင္း ထန္တဲ႔ စြမ္းအားေၾကာင္႔ဗုံးတစ္လံုး မ်ား ျဖစ္မလား ၊ ဟင္႔အငး္ မဟုတ္ေသးပါဘ ူး အခုငါရွိေနတဲ႔ နိင္ငံက စစ္မဲ႔ ကင္းစင္ တဲ႔ နုိင္ငံတစ္ခုပဲ ၊တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခား စိတ္ေတြ ေလွ်ာ႔ပါးသြားတာ ကို အခြင္႔ေကာင္းယူျပိး အေတြးစေတြက ဟုိတစ္စ ဒီတစ္စ နဲ႔ သူ႔ ရဲ ႔ စိတ္အာရံုထဲ ျပန္လည္ပြထလာၾကတယ္ ၊ သူ႔ ငံ႔လင္႔ ေနလို႔ ထင္ရဲ႔ ေနာက္ထပ္ ေအာ္သံတစ္ခ်က္ က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ထပ္ထြက္ မလာေတာ႔ဘူး ဒါ ရပ္တန္႔သြားတာလား ၊ လက္ေလွ်ာ႔ လိုက္တာလား ဒါမွ မဟုတ္ ေ၇ွ႔ဆက္ ဖို႔ေတြေ၀ စဥ္းစား သြားတာလား ၊ မုိးက အဆံုးစြန္အထိသည္းျပိးေနာက္မွာ တေျဖးေျဖး ျပန္စဲ လာေနတယ္ ၊ အသံ ေတြက တေျဖးေျဖး ပါး...လ်ား...ကင္း....ဆိတ္...မုိးဟာ သူ မရြာခဲ႔ သလုိ ပဲ ၊ လံုး၀တိတ္သြားတယ္ ။ သူကေတာ႔ မုိးေကာင္းကင္ အေဟာင္းၾကီး ရဲ ႔ေအာက္မွာ မုိးေရေတြ စိုလွ်က္သားနဲ႔ က်န္ခဲ႔...........။



" ငါး "

အသံက ဟိုးအေ၀းၾကီးကမွ မဟုတ္ပဲ သူ႔အနီးအပါး ကို ေ၀႔၀ဲ ရွာမိတယ္ ၊ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ၊ တကယ္တမ္း က ဘယ္ သူမွ မရွိဘူး ဆုိတာ ထက္ကို ပုိတယ္ ၊ အသံထြက္နုိင္တဲ႔ အရာ ဘာမွကို ရွိမေနခဲ႔ ဘူး ၊ သူ႔အနီးအနားမွာ သူ႔ရဲ႔ ေျခဖ၀ါး ေတြ ေအာက္မွာက အသက္မဲ႔ လမ္း အနက္ ၊ သူ႔ ရဲ ႔ ေဘး တစ္ခ်က္မွာ က အသံမဲ႔မီးေရာင္အ၀ါ ၊ သူ႔အနား မွာ ဘယ္ သူမွ ရွိမေနတာ ကို သူမေသမခ်ာ နဲ႔ ေသခ်ာလုိက္ရတယ္ ၊ ဒါဆုိဒီအသံ ဘယ္ကေန ထြက္လာတာလဲ ၊ ဒါ ထင္ေယာင္ ထင္မွားျဖစ္ျခင္း လား ၊ နားၾကားမ်ား လြဲတာလား၊ ၾကားခဲ ႔လုိက္ျပီးျပီ ျဖစ္တဲ႔ အသံေျခာက္ ခ်က္ ရဲ႔ ျပတ္သား မႈ က သူ႔အာရံု ထဲ ၀ုိးတ၀ါး ျပန္ေပၚလာတယ္ ၊ သူအေသအခ်ာၾကားခဲ႔ရတာပဲ ၊ သူစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ နဲ႔ သူ႔အခန္းေလး ရွိရာ ဆီ ၊ ေလွခါးထစ္ေတြ မ်ားစြာကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပိး ၊ ျပန္တက္ လာခဲ႔တယ္ ၊ ေဟာငး္ေလာင္း ပြင္႔လွ်က္သား တံခါးန ဲ႔ သူ႔ အခန္းေလးက ဟာလာဟင္းလင္း ၾကိဳဆုိတယ္ သူေျပးထြက္သြားတုန္းက တံခါးျပန္ပိတ္ဖို႔ ေမ႔ေလွ်ာ႔ခဲ႔တာ ေနမွာ ....သူ႔ကိုယ္ေပၚ ကတစ္စက္စက္ က်ေနတဲ႔ ေရစက္ေတြနဲ႔ အခန္းေလး ရႊဲရႊဲ စိုသြားရဲ ႔ တံခါးကိုအလံုျခံဳဆံဳးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိမ်ဳိး အထပ္ထပ္ ပိတ္ရမလဲ လု႔ ိ သူ႔ စဥး္စားတယ္ ၊ အဲဒီအသံကိုထပ္မၾကားရေတာ႔ ေအာင္ေလ ၊ အခုခ်ိန္အထိ ဘယ္က ထြက္လာမွန္းမသိ တဲ႔ အသံတစ္ခု က သူ႔အာရံုေတြကတဆင္႔ ၊ သူ႔ ရဲ ႔ အေသြးအသား အားလံုးထိ ပ်႔ံနွံ႔ တြယ္ ျငိေနျပီ ၊ တံခါးကို ရွာလိုရသမွ် ေသာ႔အထပ္ထပ္ နဲ႔ အ ဆင္႔ဆင္႔ ခတ္ေနေပမယ္႔ ဒီအသံကုိေရွ႔ဆက္ ျပိး သူထပ္ ၾကားရ အံုးမွာ ပဲလုိ႔ စိတ္ထဲက အလုိလု ိ သိေနသလုိလုိ ၊ သံပန္းတံခါးရဲ႔ အလည္အက္ေၾကာင္းမွာ အထက္ေအာက္ စီတန္း ခတ္ ပိတ္ ထားၾကတဲ႔ ေသာ႔ခေလာက္ေတြ ရဲ႔ အဓိပါယ္မဲ႔ မႈ႔ ကုိ သူအေၾကာင္သား ရပ္ေငးၾကည္႔ေနမိတယ္ ၊ ေသခ်ာ ေနသား ပဲ ဒီေသာ႔ခေလာက္ေတြလည္း မတားနုိင္ဘူး ဆိုတာ ၊



"ေလး "

ေလး တဲ႔တ၀က္ေတာင္ေက်ာ္သြား ခဲ႔ ျပီ ပဲ ၊ ၾကားလုိက္ရတဲ႔ အသံကု ိ သူ သံေယာင္လုိက္မိတယ္ ၊ အသံက သူ႔ ရင္ဘတ္ထဲ ကေနထြက္က်လာသလုိပါပဲ လား ၊ သူ႔နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ကို အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားတယ္ ၊ ဒါသူ႔ ရင္ဘတ္ ၾကီးထဲက ေအာ္ျမည္သံလား ။ သူ ခိ်န္ကုိက ္ဗံုးတစ္ခုကိုမ်ား ကိုက္ျမိဳထား မိသလား ၊ သူ႔နွလံုးသားရဲ႔ေနရာကု ိသူလက္နဲ႔ ျပန္စမး္ျပိး ရန္ခုန္သံ စည္းခ်က္ေတြကို စိတ္မွန္းနဲ႔ ေရတြက္ေနမိတယ္၊ ရင္ခုန္သံ တဒိတ္ဒိတ္ကလည္း အခုေတာ့ အမွတ္ စဥ္ေတြ မွတ္ေနသလိုလုိ ၊ ဟုတ္သလုိလို မဟုတ္သလိုလုိျဖစ္ေနစဲ ၊ အမွန္တရား ခပ္၀ါး၀ါး ေတြ ၾကားမွာ သူကိုယ္တုိင္ မျပတ္မသား ျဖစ္လာတယ္ ၊ အေ၀းတစ္ေနရာက မဟုတ္တာေတာ႔ေသခ်ာတယ္ ၊ ဒါျဖင္႔ သူရင္ဘတ္ထဲ ကထြက္လာတာလား ဆုိေတာ႔ မေသခ်ာျပန္ဘူး ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတစ္ေယာ က္တညး္ပဲ ၾကားနုိင္တဲ႔ သူ႔အတြက္ သီးသန္႔ အသံေတြလား ၊ သူ အျခားသူေတြကိုလုိက္ေမးၾကည္႔ဖုိ႔ စဥ္းစား လုိက္တယ္ ၊ အဲဒီလုိ စဥ္းစား မိလုိက္စဥ္မွာ ပဲ ဒီအခန္းေလးထဲမွာသူတစ္ေယာက္တည္း ေနတာပဲ ဆုိတာ ကို သတိရသြားတယ္ ၊ ဒါဆုိ ဘယ္သူ႔ကုိ သြားေမးမွာလညး္ ၊ စိုေနတဲ႔ အ၀တ္ေတြကိုအခုထိ သူမလဲျဖစ္ေသးဘူး ၊ သူကို္ယ္တုိင္ပိတ္ထားတဲ႔ ေသာ႔ခေလာက္အထပ္ထပ္ကို သူ႔ကိုယ္တုိင္ပဲ ျပန္ဖြင္႔ဖို႔ ၾကိဳးုစားတယ္ ၊ ပိတ္တုန္း ကလြယ္သေလာက္ ဖြင္႔ေတာ ႔ခက္လုိက္တာ ၊ ေသာ႔တံေတြနဲ႔ ေသာ႔ေပါက္ေတြက ဘယ္လိုမွ ကို သဟဇာတ မျဖစ္ဘူး ။ ဟ ူး.............ေနာက္ဆံုး သူလက္ေလွ်ာ႔ လို္က္တယ ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ လုိက္ေမးမေနေတာ႔ဘူး ေလ...။



" သံုး "

ဒီတစ္ခါ အသံက သူ႔ရင္ဘတ္ထဲ ကထြက္လာတယ္ဆုိတာ ဆုိ သ ူ အေသအခ်ာ သိလုိက္ရတယ္လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ ထင္ ျပစ္လုိက္ တယ္ ၊ အဲဒီအထင္နဲ႔ ကပ္လွ်က္ပဲ ငါ႔ နွလံုးသား ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ႔မွာလားလို႔ သူတူးတူး ခါးခါး ေတြးမိရဲ ႔ ၊ ဒုကၡပဲ အဲဒိ အေတြးသာ တကယ္မွန္မယ္ဆုိ၊ အဲဒိအတြက္အခ််ိန္ က မိနစ္ပိုင္းပဲ လုိေတာ႔တာေပါ႔ ၊ သူေဆာက္တည္ရာ မရ ျဖစ္လာတယ္ ၊ ငါဘာလုိ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ညံ႔ရတာလည္း လုိ႔ ၊ သူ႔ကို္ယ္သူလဲ အျပစ္တင္မိတယ္ ၊ တကယ္ဆုိ အစကတညး္က ဒီလုိေတြးခဲ႔မိဖုိ႔ ေကာင္းတာေပါ႔ ။ အခုေတာ ႔အမွတ္စဥ္ က "သံုး " ကုိေရာက္ေနျပီ ၊ ျပီးရင္ နွစ္ ျပီး ေတာ ႔ တစ္....အဲဒီ တစ္... ျပီးရင္ သူ ဆက္မေတြး၀င္႔ေတာ႔ဘူး ၊ သူ႔အေပၚ အက်ီၤ ကိုဆြဲခၽြတ္ရင္း ကြန္ျပဴတာေရွ႔ ကို အေျပးသြားမိတယ္ ၊ မျပင္း တဲ႔လွ်ပ္စစ္ေၾကာငး္ တစ္ခုက သူ႔လက္ ကေန တဆင္႔ သူတကုိုိယ္လံုးဆီစီး၀င္သြားရဲ ႔ သူ ဆတ္ကနဲ လက္ကို ရုပ္လုိက္ျပီးမွ ေရစို ေနတဲ ႔ဂ်ငး္ေဘာင္းဘီ ကုိ သတိရတယ္၊ အ၀တ္ေဟာင္းေတြ ခၽြတ္လဲဖုိ႔ အခ်ိန္ မေပးခ်င္ ေတာ႔ေပမယ္႔ လဲအံုးမွေတာ႔ျဖစ္မယ္ ၊ သူ႔အ၀တ္အစား ေတြ အကုန္လဲျပိးေခါငး္ကုိ ေရစင္ေအာင္ လက္ တစ္ဖက္ က သုတ္ရင္းေမာက္စ္ ကေလး ရဲ ႔အကူအညီ နဲ႔ ကြန္ျပဴတာကို သူ႔ရဲ ႔၀က္ဆုိဒ္ ဆီ သြားဖို႔ အမိန္႔ေပးေန လုိက္တယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပဲ...၊



" နွစ္ "

အဲဒိအသံက သူ႔ရဲ ႔ ရင္ဘတ္ထဲ ကေန သူ႔ရဲ ႔ ငယ္ထိပ္ကုိေစာင္႔ ထုိးလုိက္သလုိပဲ ။ ခဏ ေနပါဦး ခဏေနပါဦး ဘယ္ဆီ ဘယ္၀ယ္ ကို ရည္ရြယ္ရမယ္ မွန္းမသိတဲ႔ ၊ ေတာင္းပန္ တုိးလ်ိဳး မႈ႔ တစ္ခုကို သူ႔ နႈတ္ဖ်ားကေန တိုးတုိးေလး ရြတ္ဆုိ မိတယ္ ၊ အေရးထဲ ေကာ္နက္ရွင္ကလည္း ေနွးလို္က္တာ၊သူ႔စိတ္ကုိ ဘယ္လိုမွ ဆြဲဆန္႔လုိ႔ မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ၊ အဲဒိ အခုိက္အတန္႔ေလး မွာအခ်ိန္ေတြကလည္း တုိ.. စိတ္ေတြကလည္း တို... သူမငို မိေအာင္ စိတ္ေတြကိ ုမနဲ ထိန္းထား ရတယ္ ၊ ဒီလို ကံၾကမၼာ ဆုိးမ်ိဳး နဲ႔ ဘာေၾကာင္႔မ်ားလာတုိးရတာလဲ သူမ်က္ရည္ေတြ ၀ဲလာတယ္ ၊အရာရာ ကုိ အသိ ေနာက္က်ျခင္းေတြက သူ႔ရဲ ႔ လက္က်န္ ဘ၀ထဲကို ေနာင္တေတြ တျပံဳတေခါငး္ ၾကီးမလာတယ္၊ ကြန္ျပဴတာ ဖန္သား ျပင္ေပၚမွာ ေပၚေနတဲ႔ တလူလူလြင္႔ေနတဲ႔ ၀င္းဒုိးအလံေလးက သူ႔ကုိ နႈတ္ဆက္လက္ျပေနသလုိ သူ႔၀က္ဆိုဒ္ေလး က အခု ခ်ိန္အထိ ျပည္ျပည္႔၀၀ တက္မလာေသးဘူး ၊ သူ႔၀က္ဆုိဒ္ေလးမွာ တစ္ခုခု တင္ဖုိ႔ အခ်ိန္မွ ရပါေတာ႔မလား ၊



" တစ္ "

ဟာ.....ဒါ သူ႔ဘ၀ နဲ ႔ ေနာက္ဆံုးမိနစ္ ထင္ ရဲ ႔ ဘာမွ ခ်န္မထားနုိင္ခဲ႔ေသးခင္မွာဘယ္မွ မသြားပါရေစနဲ႔ အံုး ဗ်ာ လုိ႔ ဘယ္သူ႔ ကုိ ေတာင္းပန္ရမွာလည္း သူစဥ္းစားတယ္ ၊ ေလာကအတြက္တစ္စံုတစ္ခု ခ်န္ထားဖုိ႔ အခ်ိန္မရွိေတာ႔ဘူ း ဆုိရင္လည္း ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ နႈတ္ဆက္စကားေလး ေတာ႔ ေျပာသြား ပါရေစ ၊ ခဏေလးပါ ငါတြယ္တာ တဲ႔ အနည္း အက်ဥး္ေသာ သူေတြဆီ အီးေမးလ္ ေလး တစ္ေဆာင္ေလာက္ပုိ႔ ယံဳပါ သူ႔ပါးစပ္က ေန တတြတ္တြတ္ထြက္ လာေန တဲ႔ ျငီးတြား ေရရြတ္သံေတြ ဟာ ဘယ္သူ႔အတြက္လည္းဘယ္သူက ၾကားမွာလညး္ ၾကားရင္ေကာ ဘယ္သူက ဘာ၀င္ လုပ္ေပးနုိင္မွာလဲ ၊ သူ႔ အီးေမးလ္ ပို႔ဖုိ႔ အတြက္ ကြန္ယက္တစ္ခုကို လွမ္းခ်ိတ္လိုက္စဥ္မွာပဲ ေတာက္ ကနဲ မီးပ်က္ သြားတယ္ ၊

အား...............

အလန္႔တၾကားေအာ္လိုက္ မိတဲ႔ သူ႔ရဲ ႔ အသံ က လမ္းမေပၚ ကုိ လွ်ံ ထြက္ၾကသြားမွာေသခ်ာတယ္ ၊ ဒီနုိင္ငံမွာ မီးမပ်က္ ပဲ ဘာလုိ႔အခု မွ တုိက္တိုက္ဆုိင္ဆုိင္ အဲဒိမီးေတြဘာလုိ႔ ပိတ္သြား ရတာလဲ ၊ သူမ်က္စီေရွ႔ က အေမွာင္ထု ကို ျပဴးျပဲ စုိက္ၾကည္႔ရင္း တစ္စတစ္ေလေသာအလငး္ကို လုိက္ရွာေနမိရဲ ႔ ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူမၾကားခ်င္ဆံဳးေသာ အသံတစ္ခုကို သူနား နဲ႔ ဆက္ဆက္ၾကားလုိက္ရတယ္။



" သုည "



သူ မ်က္လံုးေတြ ပြင္႔လွ်က္သားနဲ႔အျပီးအပိုင္ အိပ္ေမာက်သြားခဲ႔တယ္.....................။



26.06.2009 (Fri )

12:50 PM

No comments: