Friday, February 29, 2008

သင္ခန္းစာ ေပးရာ၀ယ္ (၃) (ဇာတ္သိမ္း)

၂ပတ္ေလာက္ ေက်ာင္းေျပးၿပီးေတာ့ အသား အနည္းငယ္ညိဳသြားၿပီး ပိန္သြားေသာ ေက.. ေက်ာင္း ျပန္ တက္ေတာ့ ရီျဖဲျဖဲနဲ႕… သန္႕ကေတာ့ အေၾကာင္းသိမို႕ လက္ဖ်ားတခါခါ.. မသန္႕ဆီက သတင္း အရ အရင္အပတ္က ေကထြက္သြားေတာ့ အဲဒီ စားေသာက္ဆိုင္ ရွိရာ ဓာတ္ေလွကားဆီ သူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ိဳ႕ သြားေခ်ာင္းၾကေတာ့ ဓာတ္ေလွကားမွာ မဂၤလာ ဧည့္ခံပြဲ တက္ေရာက္သူမ်ားသာ လို႕ စာကပ္ ထားတာ ေတြ႕ခဲ့သည္တဲ့။ အဆိုပါ အသားယူကာ ဇာတ္လမ္းဆင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္လဲ ဓာတ္ေလွကားဆီ တိတ္တိတ္ လာၾကည့္ သည္တဲ့။ ေနာက္ေန႕က စၿပီး ထို ပုဂၢိဳလ္ ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ ဟု သန္႕က သ တင္း ေပးေလသည္။ ေက အတန္းထဲ ေရာက္ ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ာ း၀ိုင္းလာသည္။ ဘယ္သူမွ ပါးစပ္ မဟမီ ေကက စပ္ျဖဲျဖဲ မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႕ ႏႈတ္ ခမ္း စုစုေလး ေရွ႕ လက္ညိႈးေလး ကပ္ရင္း လြယ္အိတ္ ထဲက အယ္လ္ဘမ္ တစ္ထပ္ကို ထုတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ အားလံုးေရွ႕ ခ်ျပလိုက္ေတာ့ တစ္စု တစ္အုပ္ အလုအယက္ ၀ိုင္းယူရင္း ၾကည့္ၾကသည္။ ထုိ႕ ေနာက္ အသံမ်ားက ဆူညံ ထြက္လာ ေလသည္။

ဟယ္.. ၾကည့္စမ္း.. မိေကရယ္ယ္ယ္.. လုပ္ရက္လိုက္တာ
ဟင္.. ဒါျဖင့္ မဂၤလာေဆာင္တာ ေက ဟုတ္ဖူးေပါ့.. အဲဒါ ဘယ္သူ႕ မဂၤလာေဆာင္လဲ
ဒါဆို ေက့ကို လာၾကိဳတာ ဘယ္သူလဲ

တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ ဆူညံ ထြက္လာေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို တခိခိ ရီရင္း ေကက တစ္ခြန္းခ်င္း ေျဖေလသည္။

ေက။ ။ မဂၤလာေဆာင္တာ ေက့ အကို၀မ္းကြဲ.. သူတို႕က ေဗဒါေရာင္ ၀တ္ၾကမယ္ ဆိုတာ သိၿပီး သား။ ေက့ကို လာၾကိဳတာ ေမာင္ေလး ၀မ္းကြဲ.. ေကတို႕က အရန္ လုပ္ၾကတာ.. ေက်ာင္းေျပး ေနတာက သူတုိ႕ ဟန္းနီးမြန္း ထြက္တာကို လုိက္လည္ၿပီး ရႈပ္ေနလို႕ ဟိဟိ.. အဲ့ဒီမွာ ကမ္းေျခမွာ ကဲေနတဲ့ ပံုေတြ…

မသစ္။ ။ ေအာ္.. ဒါဆို ဟိုလူ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေအာင္ တမင္ လုပ္တာေပါ့ေလ.. ဘာလို႕ ဒီလို လုပ္ရတာလဲ။ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီစိတ္ကူးရတာလဲ ေျပာပါဦး။

ေက။ ။ သူက ေက့ကို တရား၀င္ ေပၚတင္ လူခ်င္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မေျပာဘဲ ထင္ေယာင္ ထင္မွား နဲ႕ လူအထင္ လြဲေအာင္ လုပ္တာကိုးးး။ ဒီေတာ့ ေကက သူ႕ကို တရား၀င္ ေပၚတင္ သြားရွင္း လို႕ ဘယ္တန္မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူလုပ္တဲ့နည္းနဲ႕ သူ႕ကို ျပန္ႏွက္တာေပါ့။ balance sheet ကို စာရင္း ညွိခ်င္ရင္ debit side မွာ ရွိတဲ့ စာရင္းနဲ႕ ညီေအာင္ credit side မွာ တန္ဖုိးတူတာ ျပန္ထည့္ ရတယ္ ေလ.. ဟိဟိ

မစန္း။ ။ ေအာ္.. စာရင္းကိုင္ေလး ခုမွ တက္ပါတယ္.. အဲဒီက သေဘာတရားကို လက္စားေခ်ေရးမွာ အသံုးခ် တယ္ေပါ့ေလ.. ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ သမတ ဂၽြန္ကေနဒီက ပထမဆံုး အေနနဲ႕ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မဟုတ္ ဘဲ ကမၻာ့ဘဏ္ ဥကၠဌေဟာင္း Robert Strange McNamara ကို ကာကြယ္ေရး ၀န္ၾကီးခန္႕တာ ျဖစ္ရမယ္.. မိေက.. ရွင္လဲ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ေၾကာပဲ..

မသစ္။ ။ ဟင္.. တကယ္လို႕ ေက့ကို သူကတကယ့္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေနရင္ သူ တအား ခံစားသြားရမွာေပါ့

ေက။ ။ ဟြန္႕.. တကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေနတဲ့သူက ဒီလုိေပြေပြလီလီေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ဖုိ႕ေတာင္ စိတ္မကူး အားဘူး။ ခ်က္ခ်င္းလာေျပာမွာေပါ့လို႕

မသစ္။ ။ ေအာ္.. သူတို႕ ဗ်ဴဟာေတြနဲ႕ အေတြးေတြက တမိ်ဳးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာကိုး

ေက။ ။ တကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေနတဲ့သူက ေတာ္ရံုနဲ႕ ဘယ္လက္လႊတ္မလဲ.. အထင္လြဲစရာ ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ တကယ္ဟုတ္မဟုတ္ လုိက္စံုစမ္းမွာေပါ့။ လြယ္လြယ္ ဘယ္လက္လႊတ္မလဲ။ အထင္ေလးတစ္ခ်က္နဲ႕ လမ္းဆံုး တဲ့လူစားကုိ မလြမ္းေပါင္။ ခုလို အျဖစ္မ်ိဳးမွာ ေကသာ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အဲလို အျဖစ္ကို ျမင္ရင္ တကယ္ ဟုတ္မဟုတ္ ကိုယ့္မ်က္စိနဲ႕ တပ္အပ္ျမင္ေအာင္၊ ေနာက္ၿပီး ေသခ်ာ အိမ္တိုင္ယာေရာက္ ဇာတ္လမ္းစံုကို လုိက္စံုစမ္းမွာ။

မစန္း။ ။ အယ္.. တကယ္လို႕ အခု သူက အဲလို လုိက္စံုစမ္းလုိ႕ တကယ္မဟုတ္မွန္းသိရင္ ေက့ကို ျပန္လုိက္ရင္ ဖြင့္ေျပာရင္ ေကက လက္ခံမွာလား

ေက။ ။ အမရယ္.. သူသာ တကယ္ လူရည္လည္သူ ဆိုရင္ ေက့ အေၾကာင္း လိုက္စံုစမ္းလို႕ တကယ္ မဟုတ္မွန္း သိရင္ ဘာေၾကာင့္ ေက ဒီလိုလုပ္တယ္ ဆုိတာေတာ့ သူရိပ္မိသင့္တာေပါ့။ သူ႕ ကို ျပန္လက္တံု႕ျပန္မွန္း သိမွေတာ့ အေျဖက ထြက္ၿပီေလ။ ေတာင္းစရာကို မလိုတာ။ ေက တကယ္ မဂၤလာ ေဆာင္ျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေဆာင္ျဖစ္သည္ ျဖစ္ေစ သူ ဘယ္လိုမွ ေရွ႕ဆက္ မတိုးသင့္ ေတာ့ မွန္း သူသိရမွာေပါ့ ဟုတ္ဘူးလား။

မေနာ္။ ။ ေအာ္.. ဒါဆို ရွင္တို႕ ဇာတ္လမ္းက ၿပီးၿပီေပါ့

မစန္း။ ။ ဒါဆို.. မသစ္ေရာ.. ၿငိမ္လိုက္တာ.. မသစ္က သူနဲ႕ အိမ္နီးခ်င္း သူငယ္ခ်င္း ဆုိေတာ့ သူနဲ႕ ပတ္သက္တာ ဘာၾကားေသးလဲ..

မသစ္။ ။ သူ ေက်ာင္းထြက္သြားၿပီ.. ခု ႏိုင္ငံျခား သြားဖို႕ လုပ္ေနတယ္

မသန္႕။ ။ ဟယ္ မိေက.. ရွင္လုပ္လိုက္တာ လက္လြန္သြားၿပီ ထင္တယ္

ေက။ ။ ေက အဲေလာက္ထိ မရည္ရြယ္ပါဘူး ဘာလို႕ သူ အဲလို စဥ္းစားတာလဲ… အာ.. ေက့ကို သူ အဲေလာက္ အေလးအနက္ထားလုိ႕လား.. မထားပါဘူး .. မထားလို႕ အရင္ကိစေတြ ေလွ်ာက္လုပ္တာေပါ့.. ဟုတ္ဘူးလ ား မသစ္ရ

မသစ္။ ။ သူက သူ႕ၿပိဳင္ဘက္ေတြကလဲ ေက့ကို ပိုးေနတာမို႕ ရိုးရိုးအေျဖေတာင္းရင္ ေက့ပံုက သူ႕ကို နညး္နည္း မ်က္စိ စပါးေမႊး စူးေနတယ္ ထင္လုိ႕ သူမ်ားဦးမွာ စိုးလို႕ သူတို႕ လက္မဦးခင္ သူက ေျခတလွမ္း ဦးေန တယ္ လို႕ ၿပိဳင္ဘက္ေတြက ထင္ၿပီး လက္ေလွ်ာ့သြားေအာင္ ဒီလုိ လုပ္မိတာပါတဲ့.. ခုေတာ့ အထင္နဲ႕ အျဖစ္က တျခားစီ ျဖစ္သြားတယ္တဲ့.. ဒီအျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္သြား အၿပီးမွာ သူ ေက်ာင္း ဆက္တက္တိုင္း သူ႕ၿပိဳင္ဘက္ ေတြက ေလွာင္ဟားမွာ ရွက္တယ္တဲ့.. ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းထြက္ သြားတာတဲ့

ေက။ ။ ေဟာေတာ့… ဒါေပမယ့္ ရိုးရိုးသားသား ပိုးပန္းရမယ့္ အစား ေက့ကို ဒီေကာင္မေလး ငါ တခ်ိန္ ဖြင့္ေျပာရင္ လက္ခံမွာ အေသအခ်ာပါလို႕ ဘာကိစၥ သူက အပိုင္တြက္ထားရတာလဲ.. ဟြန္႕ .. မသနားလိုက္တာ

မသစ္။ ။ ထားလိုက္ပါေကရယ္.. ခုေတာ့ ၿပီးတာေတြလဲ ၿပီးကုန္ပါၿပီ.. သူသြားမယ့္လမ္း သူ႕ဟာသူ ေရြးသြားၿပီပဲ

ေက။ ။ ဟဲဟဲ ဟုတ္ပါ့ မသစ္ေရ. ေကတုိ႕လဲ ကိုယ္ေျဖမယ့္ စာေမးပြဲ အတြက္ စာရင္း တြက္ၾကဦးစို႕

မစန္း။ ။ စာရင္းပဲ တြက္ေနာ္ေက.. စာရင္းတြက္နည္းေတြကို ဘ၀မွာ ၾကံဳသမွ် ေတြအတြက္ ဗ်ဴဟာ အျဖစ္ ေျပာင္းယူ မေနနဲ႕ဦး

ေက။ ။ အာ… ပညာနဲ႕ အေတြး ဆိုတာ ကန္႕သတ္ေကာင္းတဲ့ အရာေတြ မဟုတ္ဘူးေလ မသစ္ရ.. ကိုယ္က apply လုပ္မယူလဲ သူမ်ားက လုပ္ယူမွာပဲ.. ဒီေတာ့ မေကာင္းတဲ့ ေနရာမွာ အသံုးမခ်ရင္ ၿပီးတာပဲ.. လူတိုင္းလဲ လိုက္လုပ္ႏိုင္တာမွ မဟုတ္တာ.. ကိုယ့္ပါရမီနဲ႕ ကိုယ္ေပါ့ ခစ္ခစ္

မသန္႕။ ။ မစန္းေရ.. ေျပာမေနနဲ႕ေတာ့ အဲဒီ စကားေတာင္စားမ ကို

ေက။ ။ ဟားဟား.. လိုင္စင္ရၿပီ..

မစန္း၊ မသစ္။ ။ ကဲ.. စာလုပ္မယ္

ေနာက္ရင္းေျပာင္ရင္း စာရင္းစာအုပ္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ကုတ္ရင္းနဲ႕ စာေမးပြဲကို ေပ်ာ္ ေပ်ာ္ၾကီး ေျဖၾက၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ေအာင္စာရင္း ၾကည့္ၾက.. ဒီပလိုမာ လက္မွတ္ အပ္ႏွင္းပြဲ ေရာက္ ေတာ့ လူမစံု ႏိုင္ၾကေတာ့.. ဘ၀ ဇာတ္ကား ရွည္ၾကီးတြင္ ေက်ာင္းသူဘ၀ တခန္းရပ္ ဇာတ္သိမ္း ခဲ့ၾကသည္။
************************************************

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္တစ္ႏွစ္က ေျခရာမ်ား၊ ဇာတ္လမ္းမ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ အခ်စ္မ်ား၊ အမုန္းမ်ား၊ အရာ အားလံုး ကေတာ့ အတိတ္မွာ အရိပ္ အျဖစ္ က်န္ခဲ့ ေလၿပီ။ သို႕ေသာ္ သက္ဆိုင္ရာ လူမ်ား အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲ မွာေတာ့ ခ်စ္သံေယာဇဥ္၊ မုန္းသံေယာဇဥ္ မ်ားက အလြမ္းမ်ား အျဖစ္ က်န္ရစ္ဆဲ.. အသက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္းမႈ အတြက္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ မ်ားသာ မက ဘ၀ သင္ခန္းစာ မ်ားပါ ေပးလိုက္ေသာ အမိ တကၠသိုလ္ ၾကီးနဲ႕ ကံေကာ္ေတာ၊ သစ္ပုတ္ပင္ၾကီးနဲ႕ အာစီတူး၊ ဘြဲ႕ႏွင္း သဘင္ ခန္းမၾကီးနဲ႕ အဓိပတိလမ္း၊ ဦးခ်စ္ဆိုင္၊ စိန္ပန္းပင္ မ်ားနဲ႕ တကၠသိုလ္ ၀န္းက်င္က ဇာတ္လမ္း မ်ားကေတာ့ စိန္ရတု တိုင္ခဲ့ ၿပီးကာမွ ေခတၲ ေမွးမိွန္ သမိုင္းေဖ်ာက္ ခံလိုက္ရေပမယ့္ အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲ အျမဲ ရွင္သန္ဆဲ
ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ အလယ္မွာ
စိန္ပန္းေတြလဲ ပြင့္ေနၿပီကြာ
အခ်ိန္စက္၀ိုင္းမ်ားက
ကုစားမစြမ္းႏိုင္ပါ
အလြမ္းရယ္ မေျပဘူး ေက်ာင္းသားဘ၀….
အလြမ္းရယ္ မေျပဘူး ေက်ာင္းသားဘ၀….
ငါတုိ႕ ေက်ာင္းသားဘ၀…



2 comments:

Anonymous said...

သင္ခန္းစာ ေပးရာ၀ယ္ကို တထိုင္တည္း အားပါးတရ ဖတ္သြားတယ္..။ ေက့ကိုလည္း ေထာက္ခံတယ္..။

သန္႔ေဇာ္မင္း said...

အားပါးးး အန္တီေရခဲပန္းေရ... ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးဗ်ာ၊ တိုတိုနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်ိဳ႕.. သင္ခန္းစာေပးဖို႔ စဥ္းစားပံုေလးကို သေဘာက်တယ္။