Sunday, September 5, 2010

ပုခက္ လႊဲက်ယ္ (အပိုင္း- ၁)

မိတၳီလာ ကန္၀ယ္… ဖားေကာက္ခဲ့ပါ့မယ္… ဗိ်ဳင္းေရွ႕က ပ်ံကာ ပ်ံကာရယ္...

ခပ္သဲ့သဲ့ ၾကားေနတဲ့ ကေလးေခ်ာ့ေတးေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္က အသာငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဘးအိမ္က ပါး ကြက္၀ုိင္းမ ျခံထဲက သစ္ပင္ရိပ္မွာ ဆင္ထားတဲ့ ပုခက္ကို လႊဲရင္း သူ႕သမီး ပုလုေကြး ကို ေတးဆိုသိပ္ ေန သည္။ စည္းခ်က္က်က် ျဖည္းျဖည္း မွန္မွန္ လႊဲေနတဲ့ ပုခက္ထဲမွာေတာ့ အခါလည္ ကေလးမက ေတးစနဲ႕ ျငိမ့္ ရင္း မွိန္းလို႕။ ေၾသာ္ ပါးကြက္၀ိုင္းမ ေလးေတာင္ ကေလး အေမ ျဖစ္ေနျပီေကာ။ ေဒါက္တာ သက္ထားႏြယ္ ဒီရပ္ကြက္ထဲ ေျပာင္းလာခါစ က သူတို႕ေလးေတြ အသက္ ဆယ္ႏွစ္ ေတာင္ မျပည့္တတ္ ၾကေသး။ ပါးကြက္ ၀ိုင္းမ၊ ဗ်ိဳင္းျဖဴမ၊ မယ္ညိဳေလးနဲ႕ သီတာေအး တို႕က အိမ္နီးခ်င္း လဲ ဟုတ္သလို တတန္း တည္း ေက်ာင္းသူ ေလးေတြ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေလးေတြ ကစားေဖာ္ ကစားဖက္ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မျဖစ္ခဲ့ ရွာၾက။

ပါးကြက္၀ိုင္းမ အေဖနဲ႕ မယ္ညိဳေလးနဲ႕ သီတာေအးတို႕ အေမေတြက တရံုးတည္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ။ ဒီေတာ့ လတိုင္း ရံုးက အစည္းအေ၀းမွာ ဆံုၾကတိုင္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက သတင္းေမးၾကသည္။ ဒီလ အတန္းထဲ ဘယ္သူ အဆင့္တစ္ ရလဲဗ်… ဆိုတိုင္း ေခါင္းေမာ့ ေျဖႏိုင္သူက ပါးကြက္၀ိုင္းမ အေဖ ဆိုတာကိုလဲ ေဒါက္တာ သက္ ထားႏြယ္ မွာ သူ႕ေဆးခန္းက လူနာေတြ ဆီက တဆင့္ စကား ျပန္ၾကား ခဲ့ရသည္။ ရုပ္ရည္ သန္႕ျပန္႕ သြက္လက္ ခ်က္ခ်ာတဲ့ ဒီကေလးေတြက ဒီရပ္ကြက္ေလးထဲမွာ လူ စိတ္၀င္စား ခံၾကရဆံုးမ်ား ျဖစ္ ခဲ့ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ အိမ္နီးခ်င္းမို႕ ပါးကြက္၀ိုင္းမေလးကို အေၾကာင္းပိုသိခဲ့ရသလို ပိုစိတ္ မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ ရသည့္ သက္ထား တေယာက္ ဘြဲ႕လြန္ စာတမ္းအတြက္ ေရြးလိုက္သည္က ပတ္၀န္းက်င္ သက္ေရာက္မႈ နဲ႕ ကေလးစိတ္ပညာ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ပါ။ ကေလးေတြကို ေလ့လာဖို႕သူ ေရြးခ်ယ္လိုက္တာက ဒီရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြ တက္ ေနတဲ့ သူေနတဲ့ လမ္းထဲက ေက်ာင္းကေလး။ ပါးကြက္၀ိုင္းမတို႕ ေက်ာင္းကေလးပါ။ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ေနာ္မာရီယာက အားတက္ သေရာ ကူညီတာေၾကာင့္ သက္ထား ၀မ္းေျမာက္ရသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ရံုးခန္းက အထြက္ ေဘးခ်င္းကပ္ စာသင္ခန္းထဲက လက္ခုပ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္းေၾကာင့္ အသာရပ္ ေစ့ငုေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ကနားလည္စြာ ျပံဳးလို႕

ကဲ.. ဒီေန႕ စာစီစာကံုး ျပိဳင္ပြဲမွာေရာ ၀ါက် အလွေရး ျပိဳင္ပြဲမွာေရာ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံု စစ္ပြဲမွာပါ ၃ခုလံုး ပထမ ရတဲ့ အတြက္ ခုလို ဂုဏ္ျပဳတာ ျဖစ္တယ္။ သားတို႕ သမီးတို႕လဲ သူ႕လို ေတာ္ရင္ သူ႕လို ဂုဏ္ျပဳခံရမယ္။ သမီး ကလဲ ဒီလိုျဖစ္ ေအာင္ ဘယ္လို ၾကိဳးစားခဲ့တယ္ ဆိုတာ သူငယ္ခ်င္းေတြ သိရေအာင္ ေျပာပါဦး

သမီးက ေက်ာင္းစာ အျပင္ ဗဟုသုတ ရေအာင္ ေရႊေသြး တို႕ ေတဇတို႕ တို႕ေက်ာင္းသားတို႕ ဖတ္ပါတယ္။ တို႕ ေက်ာင္းသား စာေစာင္ထဲက စာစီစာကံုးေတြကို နမူနာ ယူပါတယ္။ ေရႊေသြးနဲ႕ ေတဇ စာေစာင္ေတြက ၀ါက် ေရးပံု အသစ္ေတြကိုလဲ သတိ ထား မိပါတယ္xxxx

သြက္လက္ ခ်က္ခ်ာစြာနဲ႕ အတန္းေရွ႕မွာ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလး ရပ္ရင္း ေျပာျပ ေနတာက ပါးကြက္၀ိုင္းမ… အတန္း ေရွ႕က အသာ ထြက္လာေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက ျပံဳးလို႕။

ဒီကေလးမေလး က ေက်ာင္းမွာ အသက္မျပည့္ဘဲ ေက်ာင္းအပ္လက္ခံ ေပးခဲ့တဲ့ တေယာက္တည္းေသာ ေက်ာင္းသူ ေလးပါ။ ကၽြန္မ အဲဒီတုန္းက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မမွားဘူးဆိုတာ ၾကာေလ သိေလပဲ။ သူက သိပ္ကို ေလ့လာအား ေကာင္းတယ္

ဟုတ္ကဲ့ ပါးကြက္၀ိုင္းမက ကၽြန္မနဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းပါ။ ကၽြန္မလဲ သူ႕ကို စိတ္၀င္စားတယ္။ သူတင္ မကဘူး ဒီ အတန္း ထဲက ဒီရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြက ကၽြန္မ သတိထားမိသေလာက္ တေယာက္တမ်ိဳးစီ ထူးခၽြန္ၾက သလိုပဲ။ သီတာေအးက အဆို အက မွာ ပါရမီပါတယ္။ မယ္ညိဳေလးဆို ပန္းခ်ီဆြဲ သိပ္ေတာ္တာပဲ။ ဗ်ိဳင္းျဖဴေလး က စီးပြားေရး သမားရဲ႕ သမီးပီပီ လူမႈ ဆက္ဆံေရး တယ္ေတာ္တာကိုး ဆရာမၾကီးရဲ႕။

ဟုတ္တယ္ ကၽြန္မတို႕ကေတာ့ အေျခခံ ပါရံုေလာက္ပဲ သင္ေပးႏိုင္တာပါေလ။ သူတို႕ေလးေတြ အားသန္ရာ နယ္ပယ္မွာ ထူးခၽြန္ေပါက္ေျမာက္သြားဖို႕ မိဘနဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္က အေရးၾကီးတယ္

စကားစျမည္ေျပာရင္း ႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြာ… စာတမ္းအတြက္ ေလ့လာရင္း စာဖတ္ရင္းန႕ဲ သက္ထားတေယာက္ ေန႕နဲ႕ ညလဲ မွားခဲ့လြန္းလွျပီ။ စိတ္ပါရင္ ပါသလို အလုပ္ထဲ စာတမ္းထဲ နစ္ျမဳပ္ေနရင္း တန္းလန္း သက္ထားရဲ႕ စိတ္ကို ပတ္၀န္းက်င္ဆီ ျပန္ဆြဲေခၚလိုက္တာက
(((ျဖန္း))).. ((( ျဖန္း))).. ((( ျဖန္း)))
ကိုယ့္အဆင့္ကိုယ္ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ဘူးလား။ ဒီေလာက္ လြယ္တဲ့စာ ေတြ ကို ဒီေလာက္ နိမ့္တဲ့ အတန္းမွာေတာင္ အမွတ္ျပည့္ ရေအာင္ မေျဖႏိုင္ရင္ ၾကီးရင္ ဘယ္လို လူလုပ္မွာလဲ။ ၾကည့္ခ်င္လုိက္တဲ့ တီဗီ ဖတ္ခ်င္လိုက္တဲ့ ေရႊေသြး ေတဇ တို႕ေက်ာင္းသား။ မိဘဆီက ေတာင္းဆိုတတ္ သေလာက္ ကိုယ့္ဘက္ အျဖစ္ ရွိေအာင္ ထိုက္တန္ေအာင္ ဘယ္လို ၾကိဳးစားရမယ္ ဆိုတာ မသိဘူးလား။ ေနာက္ လမွာ အဆင့္ေလွ်ာ လို႕က ေတာ့ ဒီ၀ါးျခမ္းျပားနဲ႕ကို မဟုတ္ဘူး ဟိုၾကိမ္လံုးကို ၾကည့္ထား။

ရင္ထဲ ဆို႕ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ အသာလွမ္းေခ်ာင္း လုိက္ေတာ့ ပါးကြက္၀ိုင္းမ.. ကေလးတန္မဲ့ သူ မငို။ သူ႕ ပါးကြက္၀ိုင္းေလး ေတြေပၚ ျဖတ္စီးေနတဲ့ မ်က္ရည္ ေတြကိုလဲ မသုတ္။ အံကိုၾကိတ္လ်က္ ၀မ္းနည္းခံျပင္းေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြကို ျခံျပင္ကို ပို႕ထား လ်က္။ သူ႕ေျခသလံုး ေဖာင္းေဖာင္းျဖဴျဖဴေလးေတြမွာ အနီစင္း ၃ခ်က္ ကန္႕လန္႕ ျဖတ္လ်က္သား အစင္းလိုက္… သက္ျပင္းခ်ရင္း အ၀တ္လဲျပီး ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ဆီကို တိုင္ပင္ဖို႕ ထြက္လာခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ဗ်ိဳင္းျဖဴမ ေလးတို႕ အိမ္ေရွ႕က အျဖတ္

ေၾကာက္ပါျပီ ပါပါၾကီးရယ္ သမီးထပ္ၾကိဳးစားပါ့မယ္။ သမီး နာလွပါျပီ။ ထပ္မရိုက္ပါနဲ႕ေတာ့ အီးဟီးဟီး

ကိုေအာင္၀င္းရယ္ ကၽြန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကၽြန္မ စာအသင္အျပ ညံ့လို႕ပါ သမီးအျပစ္ မဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္မကို ဒီေလာက္ ရိုက္ရရင္ ေတာ္ေရာေပါ့ရွင္ သမီးေလးကို မရိုက္ပါနဲ႕ေတာ့ ေနာ္

နင္တို႕ သားအမိ ၂ေယာက္လံုး @#$%သံုးကို မက်ဘူး။ ဟိုေကာင္ထက္ ငါပိုခ်မ္းသာတယ္ ငါပို ေငြရွာ ႏိုင္ တယ္။ နင္တို႕ကို ဒီေလာက္ ထားတာေတာင္ ဟိုေကာင့္သမီးထက္ ငါ့သမီးက ညံ့ရေသးလား။ ဟမ္.. နင္တို႕ ငါ့ကို အရွက္ခြဲေနၾကတာ။ သူ႕သမီး က ဆုေပးပြဲ မွန္သမွ် သူ႕အတြက္ခ်ည့္လား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ ဘာလို႕ အဲေလာက္ေတာင္ တံုးအ ည့ံေနရတာလဲ။ သူ႕-်ီးပဲ နင္စားေနဖို႕ ေကာင္းတယ္

နားႏွစ္ဖက္ကို ေယာင္ယမ္း ပိတ္ရင္း ေျခလွမ္းကို သြက္သြက္လွမ္းမိသည္။ ဆရာမၾကီးတို႕ အိမ္ဘက္ လမ္းခြဲကို အေကြ႕… မယ ္ညိဳေလးကို သူ႕ျခံထဲက သစ္ပင္ေအာက္ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့ ေဒါက္ခံုေလး ေဘးမွာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ စိတ္ထဲ နည္းနည္း ေအးခ်မ္း သြားလို႕ တေစ့တေစာင္း အကဲခတ္ရင္း မ်က္၀န္းက မယ္ညိဳေလးရဲ႕ ပန္းခ်ီကား ကေန တဆင့္ စုတ္တံကိုင္ထားတဲ့ လက္ ကေလး ေတြ တုန္ယင္ေနတာကို သတိျပဳမိသည္။

ဘုရားေရ… ညိဳမည္း ေဖာင္းအစ္ေနတဲ့ လက္ဆစ္ေလးမ်ား၊ ျပီးေတာ့ ျပီးေတာ့ နီရဲ ေဖာင္းကားေနတဲ့ နားရြက္ေလးမ်ား။ ဖ်တ္ခနဲ စုတ္တံ လြတ္အက်မွာေတာ့ ေယာင္ကိုင္းေနတဲ့ လက္ဖ၀ါး ရဲရဲေလး။

သမီး
ခပ္အုပ္အုပ္ ေခၚသံ အဆံုး မယ္ညိဳေလး ျဖည္းျဖည္းလွည့္ၾကည့္သည္။ ျပီးေတာ့ ျခံစည္းရိုးနားကို ျဖည္းျဖည္း ခ်င္း လွမ္းလာ သည္။ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ဥကေလးက တြဲေလာင္းခိုလ်က္သား…

သမီးေလး လက္ေတြ ဘာျဖစ္တာလဲ
ေမေမ လက္ဆစ္ေခါက္ထားတာ ေဒါက္တာအန္တီ

ခပ္အစ္အစ္ ေျဖသံ အဆံုး ရိႈက္သံတိုးတိုးေလး ထြက္လာသည္။

ဘာျဖစ္လို႕လဲ သမီးရယ္
အဆင့္တစ္ မရလို႕ ျပီးေတာ့ ပါးကြက္၀ိုင္းမထက္ အမွတ္ပို မမ်ားလို႕။ ေဒါက္တာ… သမီး ပါးကြက္၀ိုင္းမထက္ ပို ဥာဏ္ေကာင္း ေအာင္ ေတာ္ေအာင္ ဘာေဆး စားရမလဲဟင္

ဘုရား ဘုရား သမီးေလးရယ္… ရင္ထဲမွာ ဆို႕နင္းရင္းက ကေလးအတြက္ သင့္ေတာ္မယ့္ အေျဖကို အေျပးအလႊား စဥ္းစားရသည္။

သမီးက ပါးကြက္၀ိုင္းမ ေလာက္ ဥာဏ္မေကာင္းတာ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္။ ပါးကြက္၀ိုင္းမ က သမီးလို ပန္းခ်ီဆြဲ မေတာ္ဘူးေလ။ သမီးက ပါးကြက္၀ိုင္းမထက္ ေတာ္တာေတြ ရွိပါတယ္ကြယ္။
ဒါေပမယ့္ ပိုေတာ္တာေတြက အသံုးမက်ဘူးတဲ့။ စာပိုေတာ္မွ ျဖစ္မယ္တဲ့.. ေမေမနဲ႕ ေဖေဖက ေျပာတယ္

ပါးေပၚလိမ့္ဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္ဥတို႕ ကို သုတ္ေပးရင္း

ဒါဆို သမီးရဲ႕ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမကို အန္တီ ရွင္းျပေပးမွာေပါ့ကြယ္.. မငိုနဲ႕ေနာ္ တိတ္ေနာ္ သမီးေလးက ေတာ္ပါတယ္ကြယ္။ လက္ေတြကို ဘာေဆးလိမ္းထားလဲ။
ဒဏ္ေၾကေဆး လိမ္းထားတယ္ အန္တီ
ေအးပါ သမီးေလးရယ္။ သမီး ရဲ႕ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမ ရွိလား
အျပင္သြားတယ္ ညေနမွ ျပန္ေရာက္မယ္တဲ့
အန္တီ လာခဲ့ပါဦးမယ္။ ေဟာ မိုးဖြဲေတြ က်လာျပီ။ သမီး အေအးမိေနမယ္ အိမ္ထဲ ၀င္ေတာ့ေနာ္

မိုးဖြဲတို႕က သူ႕ရင္ကို မေအးေစႏိုင္ပါေခ်။ နယုန္မိုးေသးက ေမြးထုတ္လိုက္တဲ့ ျမက္သားေတြလို ကေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ ဘ၀ ေလးေတြ စိမ္းလန္းေစဖို႕ သူ တတ္စြမ္းသမွ် မိုးဖြားေလးေတြနဲ႕ ျဖန္းပက္ဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိ ေလေတာ့သည္
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

(စိတ္ကူးထဲမွာ ေရးေနတာ ၂ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ ျဖစ္ေပမယ့္ ေဆးပညာဆိုင္ရာ ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြကို ျပန္ဖတ္ျပီး တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆး ေနလို႕ ၾကာသြားပါတယ္။ ဒီ ဇာတ္လမ္းေလးဟာ ျဖစ္ရပ္မွန္ကို အေျခခံ ထားတယ္ ဆိုတာ ၀န္ခံပါတယ္။ ခြန္ျမလိႈင္ သိပ္ေတာ္ လြန္းလို႕ ေရးႏိုင္တာ မဟုတ္ရ ပါဘူး။ တကယ္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။)

2 comments:

ShwunMi- said...

အင္း.. ခံစားမိပါတယ္။
နယုန္မိုးေသး ျမက္သားေမြး
ေမြးလာတဲ့ျမက္ ေျမစာျမက္ ျဖစ္ေနျပီ။

သက္ေဝ said...

ဖတ္ရတာ စိတ္ဆင္းရဲလိုက္တာ ညီမရယ္...
မိဘေတြက ကိုယ့္ရဲ႕ အတၱနဲ႕ ေလာဘေတြကို ဒီလိုပဲ ကေလးေတြအေပၚ ပံုခ်ၾကသတဲ့လား... မိဘတိုင္းမွာ ကိုယ့္ ကေလးအေပၚ အားမလို အားမရ စိတ္မ်ိဳးေတြ ရွိတတ္ၾကစျမဲပါ... သို႕ေသာ္လည္း...

ကေလးေတြကို အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ နားလည္ေအာင္ ေျပာဆို ဆံုးမၾကဖို႕ သူတို႕ ဘာလို႕ နားမလည္ၾကတာလဲ... း((

အမလဲ ကေလး စိတ္ပညာ အေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္စားတယ္... ဟိုးေစာေစာပိုင္းတုန္းက ပိုစ့္ ၃ ခု ေရးဖူးတယ္...

http://thet-wai-blog.blogspot.com/2008/11/blog-post_05.html

http://thet-wai-blog.blogspot.com/2008/11/blog-post_06.html

http://thet-wai-blog.blogspot.com/2008/11/blog-post_11.html

ညီမ အခ်ိန္အားရင္ ဖတ္ၾကည့္ဖို႕ပါ... း))