ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ျမင္မိတယ္ (၃)

မိုးဦးက်မို႕ မိုးေပါက္ေလးမ်ားက် ပလားဆိုရင္ မိုးနဲ႕ အတူ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြတာ သရက္ကင္းမ်ားေပါ့။ သရက္သီး ကို ကၽြန္မ ၾကိဳက္သေလာက္ သရက္သီးရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ ယင္ေကာင္ကို သိပ္ရြံပါတယ္။ ျခင္ကိုက္ ခံႏိုင္တဲ့ ကၽြန္မက ယင္နား လံုး၀ မခံႏိုင္ ပါဘူး။ ဒီေတာ့ သရက္သီး ေပၚခ်ိန္ဟာ ကၽြန္မနဲ႕ ယင္ေကာင္တို႕ စစ္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ အိမ္မွာ ေလေအး ေပးစက္ မတပ္ ႏိုင္ခင္ အခ်ိန္က အပူဒဏ္ မခံႏိုင္ တဲ့ ကၽြန္မက ျပတင္းေပါက္ မဖြင့္ထားရရင္ မေနႏိုင္ ပါဘူး။

သရက္သီးမွည့္ကို ေသခ်ာ ေရစိမ္၊ ေရေဆး၊ အခြံခြာ၊ ေလးစိတ္စိတ္ၿပီး ပန္းကန္ျပားထဲ ထည့္ၿပီးတာနဲ႕ အုပ္ေဆာင္းေအာက္ ကမန္း ကတန္း အုပ္၊ ပန္ကာဖြင့္၊ ၿပီးမွ အုပ္ေဆာင္းကို ျပန္ဖြင့္ၿပီး သရက္သီးစိတ္ကို ကၽြန္မက အားရပါးရ စားတတ္ပါတယ္။

လာပါၿပီ ယင္ေကာင္… ပန္ကာကို ခ်ာလည္လည္ၿပီး ေလမႈတ္ေအာင္ ခလုတ္ႏွိပ္ထားေတာ့ ပန္ကာက ဟိုဘက္ေ၀ွ႕ခ်ိန္ ယင္ေကာင္က ဒီဘက္က ၀င္၊ ပန္ကာေလက ဒီဘက္ေ၀ွ႕ၿပီဆို ယင္ေကာင္က ဟိုဘက္က ၀င္ဖို႕ ပ်ံေနလိုက္တာ တ၀ီ၀ီနဲ႕.. ကဲ လာထား.. ပန္ကာကို သရက္သီးပန္းကန္နဲ႕ ေတ့မႈတ္ဖို႕ အရွိန္အျပင္းဆံုး ခလုတ္ႏွိပ္လိုက္တယ္ ေမာင္မင္းၾကီးသား ယင္ေကာင္ သရက္သီး ပန္းကန္ဆီကို ဘယ္လိုမွ ပ်ံ၀င္လာလို႕ မရေတာ့ဘူးေပါ့။ ပန္းကန္နား ေရာက္ရင္ကို ပန္ကာေလေၾကာင့္ သူလြင့္ထြက္ သြားတာကို ျမင္ရလို႕ ကၽြန္မ စိတ္ခ် လက္ခ် သရက္သီးစိတ္ေတြကို ခက္ရင္းနဲ႕ ထိုးလို႕ အရသာခံ စားေန မိတယ္။ ခဏေနေတာ့ ယင္ေကာင္ကို မျမင္ေတာ့ဘူး.. အင္း သူစိတ္ေလွ်ာ့ သြားၿပီ ထင္တယ္ လို႕ ေတြးရင္း စားပြဲ ၀န္းက်င္ကို ေသခ်ာ လိုက္အၾကည့္ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ လက္လန္ သြားပါတယ္။

စားပြဲေအာက္ကေန စားပြဲ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚကို ေျခတလွမ္း ကုေဋ တသန္းတန္ အိေျႏၵနဲ႕ သတိၾကီးစြာ ထားလို႕ တလွမ္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္ ၿပီး သရက္သီး ပန္းကန္ဆီ ခ်ီတက္ လာေနတာ ေရႊ ယင္ေကာင္ေပါ့... အရွိန္ ျပင္းလွတဲ့ ပန္ကာေလနဲ႕ လြင့္ပါ မသြားရေအာင္ ေျခ တ ေခ်ာင္း ေရွ႕ကို ေရႊ႕ခ်ိန္မွာ က်န္တဲ့ ေျခငါးေခ်ာင္း ကို ျမဲေနေအာင္ ကုပ္ရင္း တလွမ္းခ်င္း လွမ္းေနတဲ့ ယင္ေကာင္ကို ၾကည့္ရင္း ေက်ာရိုး ရွိ၊ ေက်ာရိုးမဲ့၊ အင္းဆက္ သတၱ၀ါေတြထဲ ဥာဏ္ အနိမ့္ဆံုး ဆိုတဲ့ အင္းဆက္ ယင္ေကာင္ကို အထင္မေသးရဲေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေခ်ာင္ပိတ္မိတဲ့ အျဖစ္ကို ေရာက္ေနပါေစ.. ဘယ္လို အေျခ အေနမွာ မဆို ေဖာက္ထြက္ စရာ နည္းလမ္း အျမဲ ရွိတယ္ .. ရွာေတြ႕ဖို႕ပဲ လိုတယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကို အဲဒီ့ယင္ေကာင္ ကပဲ ကၽြန္မကို သင္ေပးခဲ့ ပါတယ္ရွင္...