အစိမ္းေရာင္ ေျခအိတ္ တစ္စံုရဲ႕ အရိပ္ (၂)
ေက်ာင္းစာေတြက မ်ားသထက္ မ်ားလာၿပီ။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ဒီႏွစ္၀က္ စာသင္ ခ်ိန္ အတြင္း စိတ္ဖိစီးမႈ မ်ားလာတာမို႕ ေက်ာင္းေဆးရံု ေျပးရတဲ့ ႏံႈး မ်ားလာၿပီ။ သူမ မွာေတာ့ တိုက္ဆိုင္စြာ အစိုးရ ေျပာင္းခ်ိန္ မိသားစု ရွယ္ယာ ပါေသာ ဘဏ္မ်ား ေဒ၀ါလီ ခံျခင္း၊ သမီးကညာ ရြယ္ေရာက္လာ ဆိုတဲ့ ဂါထာ ေဟာင္းၾကီး ရြတ္ကာ ရြတ္ကာ ဘာ၀နာ ပြားတတ္ေသာ မိဘမ်ားနဲ႕ အတိုက္အခံ ျပဳရျခင္း၊ ကိုယ့္ကို ပညာသင္ဆု ေပးတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းက အဲဒီႏွစ္ အတြက္ ရန္ပံုေငြကို ေက်ာင္းသားမ်ား အစား ဒုကၡသည္ စခန္း မ်ားသို႕ ေပးရန္ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းတန္းလန္းနဲ႕ ေငြျပတ္ျခင္း၊ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း ငွားေနေသာ အေဆာင္မွာ ေစ်းသက္သာ လြန္းေသာေၾကာင့္ ေနခ်င္သူမ်ား တန္းစီ ေနခ်ိန္တြင္ အခန္းေဖာ္က သူ႕ညီမ မၾကာခင္ တကၠသိုလ္ တက္ေတာ့မည္မို႕ သူမနဲ႕ အတူတူ ေနေစခ်င္တိုင္း ကိုယ့္ကို အေဆာင္မွဴးက ႏွင္ထုတ္ ေအာင္ ေခ်ာက္တြန္းျခင္း၊ ေက်ာင္းက ေပးမယ့္ ပညာသင္ဆု အၿပိဳင္ ေလွ်ာက္ထားေသာ အတန္းေဖာ္ ကြန္ျပဴတာ ကၽြမ္းက်င္သူ ေက်ာင္းသားရဲ႕ မစမႈေၾကာင့္ computer lab ထဲက သူမရဲ႕ ပေရာဂ်က္ ေဒတာေတြ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း ………….
ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
သက္ျပင္းပူကို မႈတ္ထုတ္ရင္း ေက်ာင္းျပန္ မဖြင့္ခင္ လာမယ့္ႏွစ္ ေက်ာင္းလခ ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ဖို႕ စဥ္းစားရ သည္မွာ ဆံပင္ေတာင္ ပါးသည္။ သို႕ေသာ္ ကိုယ္ မျမင္ခ်င္ မေတြ႕ခ်င္ သည္မ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရ ႏိုင္ေလာက္ ေသာ ဧည့္လမ္းညႊန္ အလုပ္ကို လံုး၀ မလုပ္ေတာ့ဖို႕ စိတ္ဆံုးျဖတ္ လိုက္ ၿပီမို႕ ကိုယ့္အလုပ္ကို သူတပါး လက္ လႊဲဖို႕ ဆံုးျဖတ္ ထားခဲ့ေလၿပီ။ မျမင္ခ်င္ မေတြ႕ခ်င္ သည္မ်ား ဆိုသည္မွာ တျခား မဟုတ္။ ကိုယ့္မွာေတာ့ ဒီေလာက္ မအားတဲ့ ၾကားက တပတ္ တရက္ကို ဖဲ့ကာ ကိုယ့္လူမ်ိဳး အလုပ္သမား ေတြရဲ႕ ပညာေရး အတြက္ လုပ္အားေပး ဆရာမေလး အိတ္စိုက္ ၀င္လုပ္ရင္း အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ ထိန္းသိမ္းဖို႕၊ မိန္းကေလးမ်ား ေငြ ေနာက္ လိုက္ရင္း ဘ၀ ပ်က္တာမ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္နဲ႕ အေနအထိုင္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႕ ေျပာဆို ၾကိဳးစား လိုက္ရတာ… ခုေတာ့ ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ပြဲေတာ္ ရက္မ်ားမွာ လာေရာက္ လည္ပတ္သူ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲက လုပ္ငန္းရွင္ ဆိုသူၾကီး မ်ားက ကိုယ့္၀န္ထမ္း သမီး အရြယ္ေလး မ်ားကို တိတ္တိတ္ပုန္း အေပ်ာ္ မယား အျဖစ္ ေခၚလာ၊ ေစ်း၀ယ္ထြက္၊ လည္ပတ္ ေပ်ာ္ပါး ေနလိုက္ ၾကတာ.. အျပန္ ခရီးက် သူတို႕ မဟုတ္ သလိုပင္… မေတြ႕ခ်င္ ျမင္လ်က္ သားမို႕ သက္ျပင္းေမာသာ ခဏခဏ ခ်မိေတာ့သည္။ ကိုယ့္ညီမ အရြယ္ေလးေတြ… ႏိုင္ငံျခားမွာမို႕ ဘယ္သူသိတာ မွတ္လို႕ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ လြတ္ထြက္ ေနလိုက္ ၾကတာ.. ကိုယ့္တန္ဖိုးက မယားငယ္ အဆင့္ ေတာင္ မရွိေတာ့ဘဲ လိုခ်င္ တာေလး ၀ယ္ေပးရံု၊ မုန္႕ဖိုး ေပးရံုနဲ႕ ပ်က္စီးၿပီး ပညာတတ္ ဘြဲ႕ရ ဘ၀ ကေန ေၾကးစား အသြင္ေဆာင္ သြားတာ ကို သတိ ထားလိုက္ မိပံု မေပၚ။ လူမသိေအာင္ ခုိးစားတာမို႕ ေငြနဲ႕ မွ်ားတဲ့ သားသမီးခ်င္း မစာနာ ျမက္ႏုၾကိဳက္ၿပီး ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ္ဖ်က္ဆီး ေနတဲ့ လူၾကီး လူေကာင္း မ်က္ႏွာဖံုးရွင္ မ်ားကလဲ တာ၀န္ ယူစရာ မလို။ ျမင္ရ ေတြ႕ရ စိတ္သက္သာစရာ တခုမွ မရွိ… အျမင္မေတာ္ရင္ အၿငိမ္ မေနတတ္ေသာ ဒီပါးစပ္ကို သတိထား ပိတ္ရသည္မွာ စိတ္ပင္ပန္း လွသည္။ အင္း တျခား အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ ရွာဦးမွ… ေက်ာင္း ကင္တင္းန္မ်ား အေဆာင္ နံရံမ်ားက ေၾကာ္ျငာ သင္ပုန္း မ်ားကို လိုက္ဖတ္ရင္း အလုပ္ ေၾကာ္ျငာနဲ႕ ပညာသင္ ဆု ေလွ်ာက္လႊာ မ်ားကို မူးေလာက္ေအာင္ လိုက္ရွာ ရသည္ မွာလဲ အလုပ္တစ္ခု…
တူ…… တူ………… တူ……………
ျမည္လာေသာ လက္ကိုင္ဖုန္းကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူ… ဖုန္းကို ပိတ္ခ် ပစ္လိုက္ ခ်င္ေပမယ့္ မပိတ္ျဖစ္ခဲ့။ အစြယ္ ရွိၿပီး အဆိပ္ ျပင္းသူရဲ႕ မ်က္ေစာင္းက အႏၲရာယ္ မ်ားသည္ေလ။ ကိုယ္က ဒီႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသူ ေပါက္စေလး.. သူ႕မွာ ဘယ္လို အခ်ိတ္ အဆက္ ေနာက္ခံ အင္အား ရွိသလဲ ဆိုတာက အကုန္ သိရေသးတာ မဟုတ္။ ေလသံနဲ႕ စကားလံုး မျပင္းထန္ေအာင္ ကိုယ့္ ကိုယ္ကို သတိေပးရင္း
ဟယ္လို…
ညီမေရ.. ကိုယ္ေရာက္ၿပီ.. ခု ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မဟုတ္လား ဘာလို႕ အိမ္မျပန္လဲ.. ကိုယ္က အိမ္ျပန္တယ္ မွတ္လို႕ အိမ္ကို ေမးလိုက္ေသးတယ္။ ျပန္မလာဘူး ဆိုတာနဲ႕ ေရာက္တုန္း ဖုန္းဆက္လိုက္တာ..
ျပန္လဲ စရိတ္ကုန္ၿပီး အခိ်န္ ကုန္ရက်ိဳး နပ္ေလာက္ေအာင္ အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္ႏိုင္မယ့္ အလုပ္လဲ မရွိေန တာနဲ႕ စာတမ္းအတြက္ စာဖတ္မယ္ ဆိုၿပီး မျပန္ေတာ့တာ
ပိုက္ဆံ လုိလို႕လား။ လိုရင္ အားမနာနဲ႕ ကိုယ့္ကို အခ်ိန္မေရြး ဆက္သြယ္ပါလို႕ ေျပာထားတာကို… မာနကလဲ ၾကီးလိုက္တာ. စေကာလားရွစ္ေရာ ေလာက္ရဲ႕လား။ ေနကေတာ့ ေကာင္းမွာပါ.. ေလသံက အမာၾကီး ပဲဟာ…
ေလာက္ပါတယ္.. ဒါထက္ ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲဟင္
ကိုယ္ ဒီတပတ္ အစည္းအေ၀းက တပတ္ေက်ာ္ေတာင္ ၾကာမယ္ဗ်ာ.. presentation ေတြလဲ မၿပီးေသးဘူး စိတ္ညစ္လိုက္တာ.. ကူေပးႏိုင္မလား။ မုန္႕ဖိုး ေပးပါ့မယ္ဗ်ာ.. အလကား မခိုင္းပါဘူး.. အလုပ္မထြက္ခင္ကလို project လိုက္ လုပ္တယ္ သေဘာထားေပါ့…
ေက်ာင္းပိတ္ ထားေပမယ့္ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္တာနဲ႕ စာတမ္းေခါင္းစဥ္ တင္ရမွာမို႕ ဆရာက စာဖတ္ခိုင္း ထား လို႕… ေဆာရီးပါေနာ္
ေၾသာ္ ဒါဆို လုပ္လုပ္.. ကိုယ္ တျခား မိတ္ေဆြ ေတြကိုပဲ အကူအညီ ေတာင္းလိုက္ေတာ့မယ္.. လမ္းၾကံဳရင္ လက္ေဆာင္ ၀င္ယူဦးေလ.. ကိုယ္ --- ဟိုတယ္မွာ တည္းတယ္။ ေနာက္အပတ္ စေန ျပန္မယ္။ အိမ္ကို မွာခ်င္တာ ေပးလိုက္ခ်င္တာ ရွိရင္ လူၾကံဳ ေပးခ်င္လဲ ရတယ္.. အလကား သယ္ေပးမွာပါ.. ဒါပဲေနာ္.. တိတ္ကဲ.. တာ့တာ
ဟုတ္ကဲ့.. တာ့တာ
ဖုန္းပိတ္ရင္း ေၾကာ္ျငာ သင္ပုန္း တခုၿပီး တခု ကူးၿပီး ေၾကာ္ျငာ ဖတ္ခဲ့သည္။ ကံေကာင္းစြာ စာတမ္းရွင္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ေမးခြန္းလႊာ လိုက္ေမး ေပးသူမ်ား ငွားရမ္း ေနၾကခ်ိန္… ေမးခြန္းလႊာ တစ္စံုကို ၃၀၀ ဆိုေတာ့ တစ္ရက္ကို အေယာက္ ၂၀ေလာက္ ေမးႏိုင္ရင္ မဆိုးလွ.. ဧည့္လမ္းညႊန္ အလုပ္ထက္ ပိုပင္ပန္း ပိုခက္ ေပမယ့္ ေငြပိုရသည္။ ဧည့္လမ္းညႊန္ အလုပ္က ဖန္တရာေတ ေနေသာ အခ်က္ အလက္ မ်ားကို အေပ်ာ္ လည္ပတ္သူမ်ား သိရံုေလး ရွင္းျပ ရံုသာ။ ဒီ စာတမ္း ေမးခြန္း ေမးသူ အလုပ္ က ေတာ့ ပညာေရး နယ္ပယ္က မဟုတ္သူ မ်ား ပညာရပ္ ဆိုင္ရာ စကားလံုး မ်ားကို နားလည္ေအာင္ အရပ္သုံး စကားနဲ႕ ရွင္းျပရ၊ စိတ္ရင္းမွန္နဲဲ႕ ေျဖျဖစ္ေအာင္ လမ္းေၾကာင္းေပးရ သည္မွာ ပညာသား ပါလွသည္။ ဒီလိုနဲ႕ သူမ အလုပ္ ေျပာင္းခဲ့ ေလသည္။ (ဆက္ရန္)
*****************************************************************
ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
သက္ျပင္းပူကို မႈတ္ထုတ္ရင္း ေက်ာင္းျပန္ မဖြင့္ခင္ လာမယ့္ႏွစ္ ေက်ာင္းလခ ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ဖို႕ စဥ္းစားရ သည္မွာ ဆံပင္ေတာင္ ပါးသည္။ သို႕ေသာ္ ကိုယ္ မျမင္ခ်င္ မေတြ႕ခ်င္ သည္မ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရ ႏိုင္ေလာက္ ေသာ ဧည့္လမ္းညႊန္ အလုပ္ကို လံုး၀ မလုပ္ေတာ့ဖို႕ စိတ္ဆံုးျဖတ္ လိုက္ ၿပီမို႕ ကိုယ့္အလုပ္ကို သူတပါး လက္ လႊဲဖို႕ ဆံုးျဖတ္ ထားခဲ့ေလၿပီ။ မျမင္ခ်င္ မေတြ႕ခ်င္ သည္မ်ား ဆိုသည္မွာ တျခား မဟုတ္။ ကိုယ့္မွာေတာ့ ဒီေလာက္ မအားတဲ့ ၾကားက တပတ္ တရက္ကို ဖဲ့ကာ ကိုယ့္လူမ်ိဳး အလုပ္သမား ေတြရဲ႕ ပညာေရး အတြက္ လုပ္အားေပး ဆရာမေလး အိတ္စိုက္ ၀င္လုပ္ရင္း အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ ထိန္းသိမ္းဖို႕၊ မိန္းကေလးမ်ား ေငြ ေနာက္ လိုက္ရင္း ဘ၀ ပ်က္တာမ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ စိတ္နဲ႕ အေနအထိုင္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႕ ေျပာဆို ၾကိဳးစား လိုက္ရတာ… ခုေတာ့ ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ပြဲေတာ္ ရက္မ်ားမွာ လာေရာက္ လည္ပတ္သူ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲက လုပ္ငန္းရွင္ ဆိုသူၾကီး မ်ားက ကိုယ့္၀န္ထမ္း သမီး အရြယ္ေလး မ်ားကို တိတ္တိတ္ပုန္း အေပ်ာ္ မယား အျဖစ္ ေခၚလာ၊ ေစ်း၀ယ္ထြက္၊ လည္ပတ္ ေပ်ာ္ပါး ေနလိုက္ ၾကတာ.. အျပန္ ခရီးက် သူတို႕ မဟုတ္ သလိုပင္… မေတြ႕ခ်င္ ျမင္လ်က္ သားမို႕ သက္ျပင္းေမာသာ ခဏခဏ ခ်မိေတာ့သည္။ ကိုယ့္ညီမ အရြယ္ေလးေတြ… ႏိုင္ငံျခားမွာမို႕ ဘယ္သူသိတာ မွတ္လို႕ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ လြတ္ထြက္ ေနလိုက္ ၾကတာ.. ကိုယ့္တန္ဖိုးက မယားငယ္ အဆင့္ ေတာင္ မရွိေတာ့ဘဲ လိုခ်င္ တာေလး ၀ယ္ေပးရံု၊ မုန္႕ဖိုး ေပးရံုနဲ႕ ပ်က္စီးၿပီး ပညာတတ္ ဘြဲ႕ရ ဘ၀ ကေန ေၾကးစား အသြင္ေဆာင္ သြားတာ ကို သတိ ထားလိုက္ မိပံု မေပၚ။ လူမသိေအာင္ ခုိးစားတာမို႕ ေငြနဲ႕ မွ်ားတဲ့ သားသမီးခ်င္း မစာနာ ျမက္ႏုၾကိဳက္ၿပီး ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ္ဖ်က္ဆီး ေနတဲ့ လူၾကီး လူေကာင္း မ်က္ႏွာဖံုးရွင္ မ်ားကလဲ တာ၀န္ ယူစရာ မလို။ ျမင္ရ ေတြ႕ရ စိတ္သက္သာစရာ တခုမွ မရွိ… အျမင္မေတာ္ရင္ အၿငိမ္ မေနတတ္ေသာ ဒီပါးစပ္ကို သတိထား ပိတ္ရသည္မွာ စိတ္ပင္ပန္း လွသည္။ အင္း တျခား အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ ရွာဦးမွ… ေက်ာင္း ကင္တင္းန္မ်ား အေဆာင္ နံရံမ်ားက ေၾကာ္ျငာ သင္ပုန္း မ်ားကို လိုက္ဖတ္ရင္း အလုပ္ ေၾကာ္ျငာနဲ႕ ပညာသင္ ဆု ေလွ်ာက္လႊာ မ်ားကို မူးေလာက္ေအာင္ လိုက္ရွာ ရသည္ မွာလဲ အလုပ္တစ္ခု…
တူ…… တူ………… တူ……………
ျမည္လာေသာ လက္ကိုင္ဖုန္းကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူ… ဖုန္းကို ပိတ္ခ် ပစ္လိုက္ ခ်င္ေပမယ့္ မပိတ္ျဖစ္ခဲ့။ အစြယ္ ရွိၿပီး အဆိပ္ ျပင္းသူရဲ႕ မ်က္ေစာင္းက အႏၲရာယ္ မ်ားသည္ေလ။ ကိုယ္က ဒီႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသူ ေပါက္စေလး.. သူ႕မွာ ဘယ္လို အခ်ိတ္ အဆက္ ေနာက္ခံ အင္အား ရွိသလဲ ဆိုတာက အကုန္ သိရေသးတာ မဟုတ္။ ေလသံနဲ႕ စကားလံုး မျပင္းထန္ေအာင္ ကိုယ့္ ကိုယ္ကို သတိေပးရင္း
ဟယ္လို…
ညီမေရ.. ကိုယ္ေရာက္ၿပီ.. ခု ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မဟုတ္လား ဘာလို႕ အိမ္မျပန္လဲ.. ကိုယ္က အိမ္ျပန္တယ္ မွတ္လို႕ အိမ္ကို ေမးလိုက္ေသးတယ္။ ျပန္မလာဘူး ဆိုတာနဲ႕ ေရာက္တုန္း ဖုန္းဆက္လိုက္တာ..
ျပန္လဲ စရိတ္ကုန္ၿပီး အခိ်န္ ကုန္ရက်ိဳး နပ္ေလာက္ေအာင္ အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္ႏိုင္မယ့္ အလုပ္လဲ မရွိေန တာနဲ႕ စာတမ္းအတြက္ စာဖတ္မယ္ ဆိုၿပီး မျပန္ေတာ့တာ
ပိုက္ဆံ လုိလို႕လား။ လိုရင္ အားမနာနဲ႕ ကိုယ့္ကို အခ်ိန္မေရြး ဆက္သြယ္ပါလို႕ ေျပာထားတာကို… မာနကလဲ ၾကီးလိုက္တာ. စေကာလားရွစ္ေရာ ေလာက္ရဲ႕လား။ ေနကေတာ့ ေကာင္းမွာပါ.. ေလသံက အမာၾကီး ပဲဟာ…
ေလာက္ပါတယ္.. ဒါထက္ ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲဟင္
ကိုယ္ ဒီတပတ္ အစည္းအေ၀းက တပတ္ေက်ာ္ေတာင္ ၾကာမယ္ဗ်ာ.. presentation ေတြလဲ မၿပီးေသးဘူး စိတ္ညစ္လိုက္တာ.. ကူေပးႏိုင္မလား။ မုန္႕ဖိုး ေပးပါ့မယ္ဗ်ာ.. အလကား မခိုင္းပါဘူး.. အလုပ္မထြက္ခင္ကလို project လိုက္ လုပ္တယ္ သေဘာထားေပါ့…
ေက်ာင္းပိတ္ ထားေပမယ့္ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္တာနဲ႕ စာတမ္းေခါင္းစဥ္ တင္ရမွာမို႕ ဆရာက စာဖတ္ခိုင္း ထား လို႕… ေဆာရီးပါေနာ္
ေၾသာ္ ဒါဆို လုပ္လုပ္.. ကိုယ္ တျခား မိတ္ေဆြ ေတြကိုပဲ အကူအညီ ေတာင္းလိုက္ေတာ့မယ္.. လမ္းၾကံဳရင္ လက္ေဆာင္ ၀င္ယူဦးေလ.. ကိုယ္ --- ဟိုတယ္မွာ တည္းတယ္။ ေနာက္အပတ္ စေန ျပန္မယ္။ အိမ္ကို မွာခ်င္တာ ေပးလိုက္ခ်င္တာ ရွိရင္ လူၾကံဳ ေပးခ်င္လဲ ရတယ္.. အလကား သယ္ေပးမွာပါ.. ဒါပဲေနာ္.. တိတ္ကဲ.. တာ့တာ
ဟုတ္ကဲ့.. တာ့တာ
ဖုန္းပိတ္ရင္း ေၾကာ္ျငာ သင္ပုန္း တခုၿပီး တခု ကူးၿပီး ေၾကာ္ျငာ ဖတ္ခဲ့သည္။ ကံေကာင္းစြာ စာတမ္းရွင္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ေမးခြန္းလႊာ လိုက္ေမး ေပးသူမ်ား ငွားရမ္း ေနၾကခ်ိန္… ေမးခြန္းလႊာ တစ္စံုကို ၃၀၀ ဆိုေတာ့ တစ္ရက္ကို အေယာက္ ၂၀ေလာက္ ေမးႏိုင္ရင္ မဆိုးလွ.. ဧည့္လမ္းညႊန္ အလုပ္ထက္ ပိုပင္ပန္း ပိုခက္ ေပမယ့္ ေငြပိုရသည္။ ဧည့္လမ္းညႊန္ အလုပ္က ဖန္တရာေတ ေနေသာ အခ်က္ အလက္ မ်ားကို အေပ်ာ္ လည္ပတ္သူမ်ား သိရံုေလး ရွင္းျပ ရံုသာ။ ဒီ စာတမ္း ေမးခြန္း ေမးသူ အလုပ္ က ေတာ့ ပညာေရး နယ္ပယ္က မဟုတ္သူ မ်ား ပညာရပ္ ဆိုင္ရာ စကားလံုး မ်ားကို နားလည္ေအာင္ အရပ္သုံး စကားနဲ႕ ရွင္းျပရ၊ စိတ္ရင္းမွန္နဲဲ႕ ေျဖျဖစ္ေအာင္ လမ္းေၾကာင္းေပးရ သည္မွာ ပညာသား ပါလွသည္။ ဒီလိုနဲ႕ သူမ အလုပ္ ေျပာင္းခဲ့ ေလသည္။ (ဆက္ရန္)
*****************************************************************
1 comment:
၂ ပိုင္းလံုး တျပိုင္တည္းဖတ္သြားတယ္..
ပထမပိုင္းတုန္းက ၀တၳဳတပုဒ္လို ့ပဲ ေအာင့္ေမ့မိတာ…
ဒုတိယပိုင္းဖတ္ေတာ့ သစၥာျဖဴ ထဲမွာ လိွ ုင္က စီးေမ်ာေပ်ာ္၀င္ေနသလိုပဲ…
အနာကို ဖုန္းအုပ္ထားတဲ့ ေျခအိတ္တအိတ္လိုပဲ… ကိုယ့္က်င့္တရားပ်က္ယြင္းမွ ုကို ဖုန္းကြယ္ထားတဲ့ စကားခ်ိဳခိ်ဳေတြ…
သစၥာျဖဴအတြက္ ေက်နပ္မိတယ္…
ေျခအိတ္တစံုရဲ့ အရိပ္ကို ေစာင့္ဖတ္ေနမယ္ေနာ္…
Post a Comment