သင္ခန္းစာ ေပးရာ၀ယ္

ျမကၽြန္းညိဳညိဳ တကၠသိုလ္ကို ေလးႏွစ္တာ ပိတ္ထားတဲ့ အေတာအတြင္း ေကသရီတို႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္စုကေတာ့ မိန္းမလွကၽြန္း လို႕ အမည္တြင္တဲ့ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ထဲမွာ အလြမ္းေျပ စာရင္းကိုင္ ဒီပလိုမာ သင္တန္း မ်ား တက္ေရာက္ သင္ၾကားရင္း ေခတ္အဆက္ဆက္ သမိုင္းေၾကာင္း ရာဇ၀င္ ၾကီးလွတဲ့ ကံ့ေကာ္ လိႈင္ေ၀ အမိ တကၠသိုလ္ ေျမရဲ႕ ရင္ခြင္ကို ခိုလံႈ ေပ်ာ္ရႊင္ ေနၾကသည္။ တကၠသိုလ္ တက္ရ တာခ်င္း တူတူ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ ဘ၀ မဟုတ္ဘဲ စာရင္းကိုင္ သင္တန္းသူ ျဖစ္ရတာ ကိုေတာ့ မေက်နပ္ ခ်င္ပါ။ အို.. ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္

အရင္တုန္းက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား မ်ားနဲ႕ စည္ကား သိုက္ျမိဳက္ေနမယ့္ ေက်ာင္း ေတာ္ၾကီး ခုခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ တိတ္ဆိတ္ ေျခာက္ကပ္ ေနပါေစ၊

အရင္က လူသူ စက္ဘီး ကားတို႕နဲ႕ ျပည့္ေနမယ့္ လမ္းၾကီး လမ္းငယ္ အသြယ္သြယ္ အခုေတာ့ ရြက္ေၾကြေတြနဲ႕ ျပည့္ေနပါေစ

အရင္က လူသြားလူလာ စည္ကားေနမယ့္ ကြန္ကရစ္ လမ္းသြယ္ေလးေတြ ခုေတာ့ ကြန္ကရစ္နဲ႕ ျမက္ ေရာေႏွာ ေပါက္ေရာက္ ေနေပမယ့္ ကဗ်ာ ဆန္တုန္း၊ တကသိုလ္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ရာဇ၀င္ ေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြ၊ ၀ိညာဥ္ေတြ ခိုေအာင္းတုန္း၊ အားလံုးကို တ၀ၾကီး လိုက္ႏႈတ္ဆက္ ပစ္လိုက္သည္။

ေက်ာင္းၾကီးကို အသက္၀င္ေအာင္ သူမတို႕ ေလးေယာက္ အသံစာစာေလးေတြနဲ႕ တတ္ႏိုင္သမွ် ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ပစ္လုိက္သည္။ သူမတို႕ အုပ္စုတြင္ ေကသရီက အငယ္ဆံုး ဆယ္ေက်ာ္သက္။ က်န္၂ေယာက္က အပ်ိဳၾကီးမ်ား။ မေနာ္ တစ္ေယာက္သာ အိမ္ေထာင္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ မိန္းမထိန္း မ်ားနဲ႕ ေက်ာင္းတက္ရေသာ ကေလး သဖြယ္ ဗရုတ္က် သေလာက္ ျဖတ္ထိုး ၪာဏ္ ေကာင္းေသာ ဟာသၪာဏ္ ရႊင္ေသာ ေကသရီ ပူဆာ သမွ် က်န္ ခ်စ္မ မ်ားက ခ်စ္လဲ ခ်စ္သေလာက္ အလို လိုက္ၾက ရွာသည္။

ေကသရီ။ ။ ေျခေထာက္ေတြလဲ ေညာင္းေတာင့္ ေနၿပီ မသန္႕ရာ။ ဗိုက္လဲ ဆာၿပီ။ ဟိုနားက ဆိုင္မွာ စိုးျမင့္ေက်ာ္ စားရင္း နားရေအာင္ .. အတန္း ၿပီးတည္းက လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ ခု ညေန ေတာင္ ေစာင္းၿပီ

သဇင္သန္႕။ ။ အိုေက ဗိုက္ျဖည့္ၿပီးရင္ ကန္ေဘာင္ သြားမယ္ေလ ေနာ္ ေကသရီ.. ၿပီးရင္ ျပန္ၾကစို႕ ေကာင္းတယ္ဟုတ္ မေနာ္နဲ႕ မစန္း

မေနာ္၊ မစန္း။ ။ ဟုတ္.. ေကာင္းတယ္ .. အ၀ စားပစ္မယ္

ေလးေယာက္သား လမ္းအျပည့္ ေလွ်ာက္ရင္း တိတ္ဆိတ္ ေျခာက္ကပ္ေနေသာ အဓိပတိ လမ္းေပၚ ကေန ဘြဲ႕ႏွင္း သဘင္ ခန္းမၾကီး နဲ႕ သူ႕ေဘး တဖက္ တခ်က္က အလွကုန္ ဖူးပြင့္ ေနေသာ ပန္းမိတ္ကပ္ ေရာင္ ျခယ္သ ထားသည့္ အေသာက ပင္ၾကီး ၂ပင္ကို ဓာတ္ပံု တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ရိုက္ရင္း တေန႕စာ ႏႈတ္ဆက္ လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ အီကိုဘက္ကို ျပန္လာရင္း စားေသာက္ၿပီး အင္းလ်ား ဘက္ ဂိတ္ကေန ကန္ေဘာင္ေပၚ ေရာက္ခဲ့သည္။ ကန္ေဘာင္ကို စံုတြဲမ်ားခ်ည့္ အသံုးခ် ေနသည္ကို မေက်နပ္သူ မ်ားထဲတြင္ သူတို႕လဲ ပါသည္။ ကန္ေဘာင္ကို စံုတြဲမ်ားခ်ည့္ ေနရာ ယူထား သလို ျဖစ္ ေန သည္ကို လံုးလံုး မေက်နပ္။ သူမတို႕ ကန္ေဘာင္ သြားသည္ ဆုိလိုက္သည္နဲ႕ မိသားစု ေဆြမ်ိဳး ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းက အတြဲရွာဖို႕လို႕ခ်ည့္ ထင္သည္ကို မေက်နပ္ဆံုး။ တကယ္က ကန္ ေဘာင္ ေပၚက ညေန ဆညး္ဆာရဲ႕ အလွကို အတြဲ မ်ားခ်ည့္ ခံစား တတ္သည္ မဟုတ္။ သို႕ေသာ္တ့ဲ .. သို႕ေသာ္
စန္း။ ။ မသန္႕နဲ႕ မေနာ္ ဟိုမွာ ၾကည့္စမ္း အဲဒီ တစ္ေယာက္က တို႕ အတန္းက မဟုတ္လား ဒီေန႕ တို႕ေနာက္ တစ္ေနကုန္ လိုက္ေနတာ ဂ်ဴဗလီေဟာနား တို႕ေရာက္ေနတညး္က သူပါမွန္း မစန္း

သတိထားမိတယ္ .. တိုက္ဆိုင္တယ္ မွတ္တာ .. ခု ကန္ေဘာင္ထိ ပါလာပံု ေထာက္ရင္ တိုက္ဆိုင္တာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ထင္တယ္ေနာ္

သန္႕။ ။ အားးး.. အပ်ိဳၾကီးတို႕မ်ား သတိေကာင္းခ်က္.. ဟုတ္တယ္ ဒါ သန္႕တုိ႕ အတန္းထဲက ေက်ာင္းသားပဲ

ေနာ္။ ။ ၾကည့္စမ္း မွတ္မိေနလိုက္ၾကတာ ေက်ာင္းတက္တာျဖင့္ မၾကာေသးဘူး ဟြန္းဟြန္း

ေက။ ။ အာ… မေနာ္ ကလဲ.. အတန္းထဲ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ 150 ထဲမွာ ေယာက္်ားေလးျဖင့္ ၅ေယာက္ တည္း ပါတာ.. တစ္ေယာက္က ၀တုတ္၊ တစ္ေယာက္က ထိပ္ေျပာင္၊ ေနာက္ တစ္ေယာက္က မွန္ေၾကာင္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က မဲလံုး၊ ၾကည့္လို႕ ျဖစ္တာ သူတစ္ေယာက္တည္း ပါတာကိုးး
စန္း။ ေကသရီရယ္… ေ၀ဖန္လိုက္တာလဲ ရက္စက္ပါ့

အားလံုး။ ။ ဟားဟားဟား
ေနာ္။ ။ အဲဒီ တစ္ေယာက္က အသားအရည္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ လွတယ္ေနာ္။ ေဖြးၿပီး ၀င္းေနတာပဲ မိန္းကေလး ရံႈးတယ္
ေက။ ။ ဟြန္႕ သူ႕အသားေလး နည္းနည္းျဖဴတာကို ေပၚလြင္ေအာင္ ၀တ္လုိက္ရင္ အ၀ါေတာက္ ေတာက္ အစိမ္းေျခာက္ေျခာက္၊ အနီစူးစူးနဲ႕။ ဆရာ စာသင္ေနတုန္းခ်ည့္ အတန္းထဲ ၀င္လာလိုက္ရင္ ဆရာ့ကို အာရံု စိုက္ေနရင္းေတာင္ မ်က္လံုးေထာင့္က လင္းခနဲ ရဲခနဲ အေရာင္ ၀င္လာရင္ ၾကည့္လိုက္.. သူခ်ည့္ပဲ.. လူသိပ္ သတိထားမိ ခံခ်င္ပံုနဲ႕
သန္႕။ ။ ေအး… ေကသရီ ေျပာတာ ဟုတ္တယ္
ေနာ္၊ စန္း။ ။ အင္း ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္
သန္႕။ ။ သူက ေက်ာင္းတက္လိုက္ရင္လဲ အျခံအရံနဲ႕ေနာ္။ ကားကိုယ္တိုင္ ေမာင္းလုိ႕ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္တာ..
ေနာ္။ ။ အမယ္ေလး လမ္းၾကံဳလုိက္ ကားစီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္မွာေပါ့ အဲဒါကို အျခံအရံလို႕ ေျပာလို႕ ရပါဘူး
ဒီလိုနဲ႕ ကန္ေဘာင္ရဲ႕ ဆည္းဆာကို ထိုေက်ာင္းသားရဲ႕ အတင္းနဲ႕ ျမည္းရင္း ေကသရီတို႕ အိမ္ျပန္ ခဲ့ၾကသည္။
************************************************

မသန္႕နဲ႕ ေကသရီက တလမ္းတည္း အတူေနသူ မ်ားမို႕ တူတူ သင္တန္း တက္ၾက ေပမယ့္ မစန္းနဲ႕ မေနာ္က တစ္ေနရာစီ။ ေက်ာင္းေရာက္မွသာ တြတ္ထိုးႏိုင္ၾကသည္။ သင္တန္း ကာလ ၃လ အေရာက္တြင္ေတာ့
ေက။ ။ မာလာ မွတ္တိုင္ ပါတယ္
ဟိုးထား ဆရာေရ႕ ေလးဘီးလံုး ရပ္မယ္
ဘတ္စ္ကားက ျပည္လမ္းေပၚ တရိပ္ရိပ္ ေျပးေနရာမွ မာလာ မွတ္တိုင္ အနီး ရုတ္တရက္ ဘရိတ္အုပ္ လိုက္ေသာေၾကာင့္
ဟဲ့.. အို
အေမ့.. သြားၿပီေတာ့
ဘတ္စ္ကား အရပ္မွာ အရွိန္ မထိန္းႏိုင္ဘဲ တစ္ေယာက္ ေျခေထာက္ တစ္ေယာက္ တက္နင္းမိၾကရင္း မသန္႕ ဖိနပ္ ျပတ္ေလၿပီ။ ကား ခဏ အရပ္မွာ မာလာ မွတ္တိုင္မွာ အေရာင္ စူးစူးၾကီးနဲ႕ သူ႕ကို အထင္းသားၾကီး ေတြ႕လိုက္ ရသည္။
သန္႕။ ။ ကားဆရာ လွည္းတန္းသာ ေမာင္းေတာ့။ အဲဒီက်မွ ဆင္းေတာ့မယ္။
စီးေတာ္ယာဥ္ ျပတ္သြားၿပီ ဆရာေရ႕ လွည္းတန္းသာေမာင္း
အာေခ်ာင္ေသာ စပယ္ယာနဲ႕ အေမာင္းၾကမ္းေသာ ဒရိုင္ဘာကို ပြစိပြစိနဲ႕ တိုးတိုး က်ိန္ဆဲရင္း ေကသရီနဲ႕ သန္႕တို႕ လွည္းတန္းမွာ ဆင္းရသည္။
လွည္းတန္းေစ်းထဲ ဖိနပ္ ၀င္၀ယ္ ရေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္း ေနာက္က် ေလၿပီ။
သန္႕။ ။ tea break ေပးမွ ၀င္ေတာ့မယ္ကြာ.. လူေရွ႕ သူေရွ႕ ေက်ာင္းေနာက္က်ၿပီး အတန္းထဲ ၀င္ မထိုင္ခ်င္ဘူး
ေက။ ။ အင္း ဟုတ္တယ္။ လူ၀ိုင္းၾကည့္ ခံခ်င္ပါဘူး။ ကန္တင္းန္ မွာပဲ မုန္႕စားရင္း ေစာင့္ေတာ့မယ္ ေနာ္ မသန္႕
အိုေက
ဘယ္ေတာ့မွ ျငင္းစရာ မလိုေသာ သူတုိ႕ ၂ေယာက္ လွည္းတန္းကေန ျပည္လမ္းအတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေက်ာင္းကို ျပန္လာေတာ့ မာလာ မွတ္တိုင္ အေရာက္
ခုန ဖိနပ္ျပတ္သြားတာလား
ေအးကြာ ဒါနဲ႕ ငါလဲ လွည္းတန္း သြား ဖိနပ္၀ယ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့ရတယ္
ေကသရီနဲ႕ သန္႕တို႕ ၂ေယာက္သား မ်က္လံုးေရာ ႏႈတ္ခမ္းပါ အ၀ိုင္းသား ျဖစ္လ်က္ အသံလာရာဆီ ျပိဳင္တူ ၾကည့္မိေတာ့ စပ္ျဖဲျဖဲန႕ဲ ဟို သတၲ၀ါ။ မ်က္ေစာင္းခဲရင္း ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ဒင္းတို႕က ေနာက္က ပါလာခဲ့ၿပီ
မသန္႕ေရ။ ကန္တင္းန္ ထိုင္လို႕ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ထင္တယ္
အင္း ဟုတ္တယ္။ ေနာက္ေပါက္ကေန ၀င္ၿပီး ေနာက္ဆံုးတန္း ၀င္ထိုင္ ၾကရေအာင္
အိုေက
ေတာ္ပါေသးသည္။ မနက္အေစာ သင္တန္းခ်ိန္မို႕ ေက်ာင္းသားမ်ား လြတ္ေလ့ ရွိေသာ အတန္းခ်ိန္ ျဖစ္တာ သူမတုိ႕ ကံေကာင္း သြားသည္။ ေနာက္ဆံုးတန္း ၂တန္း လုံးတြင္ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ဆရာ ေက်ာက္သင္ပုန္းဘက္ ျပန္အလွည့္ သူမတို႕ ၂ေယာက္ ဒုတိယ ေနာက္ဆံုး ခံုတန္းတြင္ လွစ္ခနဲ ၀င္ထိုင္ လိုက္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္
ဟို ၂ေယာက္ အတန္းေနာက္က်တယ္
ဆရာ့စကားအဆံုး သူမတို႕ ၂ေယာက္ တုန္ခနဲ ျဖစ္သြားၾကသည္။
ေဆာရီး ဆရာ.. ၀င္ခြင့္ျပဳပါ ခင္ဗ်ာ
ေအးး ဒီတခါ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ပါေစ။ ေနာက္တခါ အတန္းထဲ ေပးမ၀င္ဘူး ၾကားလား
ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ
ဟူးးးးးးးး
သူမတို႕ ၂ေယာက္ ခုမွ အသက္ရွဴမိၾကသည္။ လက္စသတ္ေတာ့ ဟို ၂ေယာက္က သူမတို႕ ေနာက္ခံုကို ၀င္အထိုင္ ဆရာက ျမင္သြားျခင္းပါေပ။ ဒီေန႕ ကံတ၀က္ မေကာင္းပါလားေနာ္
**********************************************

မနက္ ၈နာရီ ကေန ညေန ၄နာရီ အထိ သင္ရေသာ ဒီပလုိမာ တန္းမို႕ ဒီသတၲ၀ါကို တေနကုန္ မၾကည့္ခ်င္ ျမင္လ်က္သား။ ကန္တင္းန္ ထိုင္လဲ မလွမ္းမကမ္း ၀ိုင္းမွာ ထုိင္ရင္း သူမတို႕ ၂ေယာက္ကို မ်က္လံုး အစာေကၽြးေသာ၊ စာသင္ခန္းထဲ ထိုင္ရင္လဲ အရင္လို သူ႕ဟာသူ ေနာက္ဆံုးတန္းမွာ မထိုင္ဘဲ ေကသရီ ထိုင္ေလ့ ရွိေသာ ေရွ႕ဆံုးတန္း ညာအစြန္ ခံုေလးရဲ႕ ေနာက္မွာ ေကသရီ ေနရာယူၿပီးခါမွ လာထိုင္တတ္ေသာ၊ ဆရာက ပုစၧာ ေပးထားၿပီး တြက္ခိုင္း ထားခ်ိန္တြင္ ေနာက္ကေန အသံ တိုးတိုးျဖင့္ သီခ်င္း ေစာင္းဆုိ တတ္ေသာ သူ႕ေၾကာင့္ တတန္းလံုးကလဲ သူနဲ႕ ေကသရီကို သတိ ထားမိ ေခ်ၿပီ။ သူကေတာ့ ဒီထက္ ေရွ႕ဆက္ မတိုး
သန္႕။ ။ ေကေရ.. ဟိုဘုိးေတာ္က ရွင့္ကို ပိုးေနတာ ေသခ်ာၿပီ
ေက။ ။ အလကားပါ မသန္႕ရာ။ လုပ္ေနပံု အခ်ိဳးကိုက မခိုးမခန္႕နဲ႕။
သန္႕။ ။ သူက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာၿပီး ေတာ္ေတာ္လဲ ခ်မ္းသာပံုပဲ ေက ရဲ႕။ ႏုဖပ္ သန္႕ေနတာပဲ။ ၀တ္လိုက္ရင္လဲ အပံ်စားခ်ည့္။ ဒါေၾကာင့္ မာန ခံေနတာလဲ ျဖစ္မွာေပါ့။
ေက။ ။ ဒီအရြယ္ ဒီအတန္းမွာ သူေငြ မရွာႏိုင္ေသးပါဘူး မသန္႕ရာ။ ခုေန ၾကြားျပ ႏိုင္သမွ် သူ႕အေဖ စည္းစိမ္ပါ။
သန္႕။ ။ ေက့ကို သူ ဖြင့္ေျပာၿပီလား
ေက။ ။ မသန္႕ တခ်ိန္လံုး ပါေနတာပဲ။ ေက့ကို သူ တခုခု ေျပာခ်င္ရင္ မသန္႕သိမွာေပါ့။
သန္႕။ ။ ဟိုေန႕က ေက့ စားပြဲ အံေလးထဲ သူ စာလာ ထည့္ထားတယ္ မဟုတ္လား။
ေက။ ။ ဟုတ္ခ်င္ ဟုတ္မွာေပါ။့ ပံ့သကူ ပစ္သလို လာပစ္ထည့္ ထားတာကို မက္မက္စက္စက္ ေကာက္ယူမယ့္ အစားထဲ ေက မပါဘူးေလ။ ဒီအတိုင္း ထားပစ္ခဲ့တယ္
သန္႕။ ။ ေကာင္းေရာ
*************************************************
(ဆက္ရန္)