ရွင္သန္ဆဲ အခ်စ္

“မဂၤလာ မနက္ခင္းပါ ကို”

ဒီလို ႏိႈးသံနဲ႕ အတူ ပါးျပင္ေပၚ ေႏြးခနဲ က်လာတတ္ေသာ ခ်စ္ဇနီးရဲ႕ အနမ္းကို မနက္တိုင္း အိပ္ရာက ႏိုးႏိုးခ်င္း ဖ်တ္ခနဲ သတိရ ေနက် ျဖစ္ေန မိသည္ မွာ သူရွိတာနဲ႕ မရွိတာ မျခားနား ေလာက္ေအာင္ကို တထပ္တည္း က် ေနတဲ့ ခံစားခ်က္ ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ သူမကို ႏွလံုးသားက လက္ခံၿပီး ျဖစ္ေနတာကို သိတည္းက သူမက ႏွလံုးသား ထဲက ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မထြက္ေတာ့… ျပန္ထြက္ခြင့္လဲ မေပးႏိုင္ေတာ့ ေလာက္ေအာင္ သူမရဲ႕ ပံုရိပ္ က ႏွလုံးသား ေက်ာက္စာထဲ ထြင္းလ်က္ စြဲျမဲ ေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။

“မဂၤလာ မနက္ခင္းပါ ပိေလး”

ေရရြတ္ရင္း အိပ္ရာ သိမ္းခဲ့သည္။ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတုိက္ ၿပီးေနာက္ ေကာ္ဖီ ႏွစ္ခြက္ကို အျပင္း အေပ်ာ့ မတူ ေအာင္ ေဖ်ာ္ၿပီး မနက္စာ ကို ခါတိုင္းလုိပဲ ၂ေယာက္စာ ျပင္ဆင္ ထားလိုက္ သည္။ သူမက ေကာ္ဖီကို အေပ်ာ့ စား ေသာက္သည္။ သူတို႕ ၂ေယာက္ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က တစ္ေယာက္ ၾကိဳက္ တာ ကို တစ္ေယာက္က အတင္း လိုက္ၾကိဳက္ စရာ မလိုသလို မၾကိဳက္လို႕ ဆိုၿပီးလည္း အတင္း မတားျမစ္ သလို ေရွာင္ၾကဥ္ ေနစရာ မလို။ အခ်င္းခ်င္း တားျမစ္ ပိတ္ပင္မႈ မျပဳရက္ ေလာက္ေအာင္ တစ္ေယာက္ စိတ္ အေႏွာင့္ အယွက္ ျဖစ္မွာကို တစ္ ေယာက္ စိုးရိမ္ ၾကေလ သည္။ ကိုယ့္ အျပဳအမူေၾကာင့္ သူ စိတ္ညစ္တာ မျဖစ္ ေအာင္လဲ ဂရုစိုက္ ၾကသည္။ မနက္စာ မစားခင္
“ဒိုးဇို႕ အိတာဒါ ခိမတ္စ္စ္္စ္စ္”

သူမ ၿပံဳးၿပံဳးေလး ေျပာေနက် အသံေလးကို ၾကားေယာင္ရင္း သူလဲ ခပ္တိုးတိုး ရြတ္မိရင္း မ်က္ရည္ ေႏြးေႏြး တို႕က ေကာ္ဖီ ပန္းကန္ထဲ သက္ဆင္း သြားၾကသည္။ ထမင္း စားပြဲ၀ိုင္းက သူမ ထိုင္ေနက် ထိုင္ခံုေလး ေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ သူမ ၾကိဳက္တဲ့ တြီတိ ငွက္ရုပ္ေလး ကို ငဲ့ေစာင္း ၾကည့္ရင္း ၿပံဳးမိသည္။ သူမသည္ ကေလးမ်ား ငိုေနရင္ အစြမး္ကုန္ ေခ်ာ့ျမွဴရင္း အငို တိတ္ေအာင္ လုပ္တတ္သူ၊ သူမ ေခ်ာ့လ်က္ အငို မတိတ္ေသာ ကေလး ဆိုလို႕ မရွိသေလာက္။ သူမ ျမွဴသည့္ ပုံစံက တြီတိ ငွက္ေလး အတုိင္းပင္။ မ်က္လံုး ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးကို အသကုန္ ျပဴးၿပီး ပါး၂ဖက္ကို ခံတြင္းထဲ အားကုန္ စုပ္သြင္းလ်က္ ႏွတ္ခမ္း ပါးပါး ေသးေသးေလးက တြီတိ ငွက္ေလးရဲ႕ ႏႈတ္သီး ပံု ျဖစ္သြားေသာ အခါ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ိဳင္းထဲသြင္းကာ ေတာင္ပံလို ခတ္ျပေသာ သူမကို ျမင္လွ်င္ ငိုေသာ ကေလး ခ်က္ခ်င္း ထရယ္ ေလသည္။ ဒီပံုစံ ေလးကိုပဲ သူ စခ်စ္ မိခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။ ခုေရာ ပိေလး ရယ္ … ကိုယ္မ်က္ရည္ က်ေနတာ ျမင္ရင္ အဲလို ပဲ ေခ်ာ့မလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ကိုယ့္ပါးေလးကို ကိုင္ၿပီးပဲ အေမ တစ္ေယာက္ စတိုင္နဲ႕ ကိုယ့္ကေလး ကိုယ္ေခ်ာ့ သလို ႏွစ္သိမ့္ၿပီး ေခ်ာ့မလားဟင္။ ကိုယ္ တခုခုကို တအား သေဘာက်ၿပီး

ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ ရီေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို ကေလးေလးနဲ႕ တူလို႕ သိပ္ခ်စ္တာပဲ ဆိုတဲ့ ပိေလး အတြက္ ကိုယ္အျမဲ မဟုတ္ ေပမယ့္ မၾကာ မၾကာ ရယ္ေမာ ေနႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္။
အလုပ္သြားဖို႕ ျပင္ေတာ့ ဖိုင္ေတြ အသင့္ စီေပး ထားတတ္တဲ့ ပိေလး၊ အလုပ္ မသြားခင္ အျပင္ မထြက္ ခင္ တိုင္း ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႕ ေခါင္းေလး ေစာင္းငဲ့ ေမာ့ေပးရင္း ပါးေလး တစ္ဖက္ကို ေလေဖာင္း ေပးထား တတ္တဲ့ ကေလး ဆန္ဆန္ မ်က္ႏွာေပး ေလးနဲ႕ ပိေလးကို ကိုယ္ ဘယ္လိုမွ မထားခဲ့ ရက္ေအာင္ အျမဲ ျဖစ္ခဲ့ ရတယ္။ ခုေတာ့ တံခါး၀မွာ အိမ္ထဲ ျပန္လွည့္ရင္း အျမင္ အာရံုထဲ ပိေလးက ေျခဖ်ားေလး ေထာက္လို႕… နဖူး သံုးေနရာ တခ်က္ခ်င္း ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားသလိုပဲ..

“ကို႕နဖူးၾကီးက အက်ယ္ၾကီးကို သံုးခ်က္ နမ္းမွ ေနရာႏွံ႕မွာ… ”

ခ်ိဳလြင္လြင္ ရယ္သံေလးနဲ႕ ေနာက္ေျပာင္ ေျပာ ေလ့ ရွိတဲ့ ခ်စ္ဇနီးရဲ႕ ႏွာတံ ခၽြန္ခၽြန္ ေလးကို ဆြဲလိမ္ လိုက္တိုင္း ႏွာေခါင္းေလး ရံႈ႕ရင္း တာ့တာျပ က်န္ခဲ့တဲ့ ဇနီးကို အေတြးနဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ရင္း အလုပ္ထဲ ေရာက္ခဲ့တယ္။

အလုပ္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကိုယ္ရံုးေရာက္ၿပီ လို႕ မက္ေဆ့ခ်္က ပို႕ေနက်။ မဟုတ္ရင္ လမ္းမွာ တခုခု ျဖစ္မွာ သူမ စိုးရိမ္ မယ္ေလ။ သူမကေတာ့ ခါတိုင္း ဒီအခ်ိန္ ဆိုရင္ ဘေလာ့ ေနေလာက္ၿပီ။
**************************************************************************



“ကို ထမင္းစားရေအာင္”
ေန႕လယ္စားခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႕ အခ်ိန္မွန္စားဖို႕သတိေပးတတ္တဲ့သူမရဲ႕ အသံေလးကို အခ်ိန္ကိုက္ ၾကား ေယာင္ ေနမိတာ မထူးဆန္းေတာ့။ သူ႕အၾကိဳက္ကို ျပင္ခဲ့တာ ဆိုလို႕ ထမင္းေအးမွ ၾကိဳက္ေသာ သူ႕ကို ထမင္းပူ စားတတ္ေအာင္ အတင္း ဂ်ီက်ျခင္း တစ္ခ်က္သာ… သုိ႕ေသာ္ ခၽြဲခၽြဲေလးနဲ႕ ခ်က္က် လက္က် ရွင္းျပ ၿပီး ေတာင္းဆိုေသာ သူမရဲ႕ ဆႏၵက မျငင္းရက္ ေလာက္ေအာင္ပင္…

“ကို ကလဲ.. ထမင္းေအးက ထမင္းပူေလာက္ အာဟာရ မျပည့္ေတာ့ဘူး။ အစား အစာဆိုတာ အထူးသျဖင့္ ကာဗို ဟိုက္ၿဒိတ္ ေတြက ၄၀ ဒီဂရီ စင္တီကေန ၇၀ ဒီဂရီ စင္တီ ဂရိတ္ၾကားဆို ပိုးေတြ ေပါက္ဖုိ႕ သိပ္ေကာင္း တာ။ ၄၀ ထက္ေအးေနမွ ဒါမွမဟုတ္ ၇၀ထက္ ပူေနမွ စားလုိ႕ အဟာရ အျပည့္၀င္တာ။ ထမင္းေအးစားရင္ ရင္ျပည့္ မွာေပါ့။ ထမင္းပူ စားေနာ္.. ေနာ္.. လိမ္မာပါတယ္.. တအားၾကီး ပူက်က္ ေနတာမွ မဟုတ္တာ.. လာ ပိပိ မႈတ္ေပးမယ္.. စားလိုက္ ပါဆို.. ဟ.. ပါးစပ္ဟ .. အင္း ဒီလိုမွေပါ့.. သားသား လိမ္မာတယ္ တစ္မွတ္ … ”

ထမင္း တစ္လုတ္ ၀ါးလိုက္ရင္း သူမ ေျပာသံ ေလးေတြက အေတြးထဲ ၀င္လာသည္။ အသား တစ္ခြက္၊ အရြက္ တစ္ခြက္၊ ဟင္းခ်ဳိ တစ္ခြက္ အျမဲစီစဥ္ တတ္ၿပီး အနည္းဆံုးေတာ့ ဟင္းရြက္ေၾကာ္ တစ္ခြက္ ပါမွ စားတတ္ေသာ သူမ အတြက္ အၾကိဳက္ဆံုး အရြက္မွာ မုန္ညင္းစိမ္း ျဖစ္ေလသည္။ အာဟာရ ျပည့္ေအာင္ ဂရုတစိုက္ စီစဥ္ ခ်က္ ျပဳတ္ ေကၽြးေမြး တတ္ေသာ သူမေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ က်မွ သူပို က်န္းမာ ထြားၾကိဳင္း လာသည္။ အ၀တ္ မ်ား တစ္ထည္ၿပီး တထည္ မေတာ္ေတာ့လို႕ အသစ္၀ယ္ရတိုင္း သူမက စည္းတစ္ခု ခ်သည္။

“ကိုေနာ္.. ဗိုက္ေတာ့ မရႊဲ လာေစနဲ႕ ေဘာင္းဘီကို ခါးနံပါတ္ ၃၄ ထက္ ေက်ာ္လာရင္ အသစ္ လံုး၀ ၀ယ္မေပး ဘူး။ ရွိတာ ရေအာင္ ၀တ္။ ဗိုက္က်ပ္ရင္ ၀ိတ္ေလွ်ာ့။ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရမယ္ ဟြန္းးးး ဗိုက္ၾကီး ပူလာ လုိ႕က ေတာ့ ဗိုက္တစ္လံုးနဲ႕ ပစ္ထား ခဲ့မယ္ ဘာမွတ္လဲ”

အတည္ေပါက္ ရုပ္ေလးနဲ႕ မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ၾကိမ္းေမာင္း ေနသံေလးက နား၀င္ခ်ိဳလွသည္။ တခ်က္ ၿပံဳးမိရင္း ရံုးက အျပန္ ေစ်း၀င္ရင္ ၀ယ္ဖို႕ စာရင္း တစ္ခု တိုးမွတ္လိုက္သည္။ ရံုး ကင္တင္း ကေန ထမင္းစား အၿပီး ျပန္ တက္ လာေတာ့ ကိုယ္၀န္ၾကီး တကားကားနဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ တစ္ေယာက္ကို ပက္ပင္း တိုးသည္။ ႏႈတ္ဆက္ ဖို႕ ၿပံဳးတာ မဟုတ္ဘဲ သူမကို သတိ ရလို႕ ၿပံဳးမိ ေပမယ့္ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ ၿပံဳးမိေသာ သူ႕ကို ထို အမ်ိဳးသမီးက တခုတ္တရ ႏႈတ္ဆက္ သြားေလသည္….

“ဟိ .. မဂၤလာ ရွိတယ္ေနာ္ ေတြ႕တာ ဟိုမွာ မီးပံုးပ်ံၾကီးတစ္လံုး”
“ကိုေနာ္.. ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ”
“ပိေလး ကိုယ္၀န္ရရင္ သူ႕လိုပဲ နငယ္ေလးနဲ႕ တူမွာ အဟိ”
“ကိုေနာ္ ေျပာေလ ကဲေလ.. ဒါထက္ ကေလး တကယ္ မရႏိုင္ရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ”
“အာႏိုးလို ကိုယ္၀န္ေဆာင္လိုက္မယ္ေလ”
“အာာာာ ကိုကလဲ ေပါက္တီးေပါက္ရွာ”
“တစ္ေယာက္တလွည့္စီ ကေလးလုပ္တမ္း ကစားမယ္ကြာ.. ဒါဆို သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္ ရၿပီ”
“ဟားဟားဟား ကို ဟာေလ ေပြလီ ပါေပ့.. ေပါက္ေပါက္ ရွာရွာ.. ဒါဆို ကိုယ္က သား၊ ပိေလးက သမီးေပါ့ ဟုတ္လား”
“အင္းေပါ့.. မီးမီးေလး လာလာ.. ေဖေဖၾကီး ေရခဲမုန္႕ ၀ယ္ေကၽြးမယ္ … ေနာ္”
“ေအာင္မယ္ သူသာ ေရခဲမုန္႕ စားခ်င္တိုင္း… (မ်က္ေစာင္း ခ်ိဳခ်ိဳေလး ထိုးၿပီးမွ ) သားသားၾကီးရင္ ဘာလုပ္မယ္ ေမေမ ေမးရင္ကြယ္”
“ဂေလာင္ဂလင္ တီးကာရယ္ … ေရခဲေခ်ာင္း ေရာင္းပါမယ္.. ေရာင္းလဲေရာင္းရတယ္ … စားလဲ စားရတယ္”
“အရင္းေတာ့ ျပဳတ္ေတာ့မွာပဲ သားသားရယ္ ”
“ဟားဟားဟား”

သူမနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရယ္ေမာရင္း ဘ၀အေမာမ်ားကို ေျဖေဖ်ာက္ ခဲ့ၾက ဖူးသည္။ သူမရဲ႕ ေမြးရာပါ ေရာဂါ တစ္ခု ေၾကာင့္ ကေလး မရႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ခက္ခဲမည္ ဆုိေသာ ဆရာ၀န္ ရဲ႕ စကား အဆံုးမွာ ကေလးအေဖ ျဖစ္ခ်င္ လွေသာ ကိုမ်ိဳးကို သနားၾကည့္ ၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာေလး ငယ္ေနေသာ ပိေလး။ အျမဲ သူ႕မ်က္ႏွာကို အရိပ္ တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ပိေလး။ ၿငိမ္က်သြားရင္း ၃ ရက္ေလာက္ေနေတာ့

“ကို ” “ ဟင္”

“ကို.. ကေလး အေဖ ျဖစ္ခ်င္ရင္ေလ.. ေနာက္မိန္းမ ယူပါလားဟင္”
“ ((( ဟမ္ ))) ဘာရယ္”

“ေအာ္ ကို ကေလး လိုခ်င္တာ သိတယ္ေလ.. အဲဒါ ကိုယ့္ရင္ေသြးေလး ရေအာင္ ေနာက္မိန္းမ ယူပါလားလို႕ ”

“ဟာ… ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ မယူခ်င္ပါဘူး ပိေလး တစ္ေယာက္လံုး ရွိေနတာ .. မလိုဘူး.. မယူဘူး … မယူပါဘူး.. ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္မေတြးနဲ႕ … ေနာ္”

“ပိေလး သေဘာတူပါတယ္ ကိုရဲ႕.. ပိေလးေၾကာင့္ ကိုယ့္ ေရွ႕ေရးေတြ အပ်က္ မခံရ ေစခ်င္ဘူး.. ကိုယ္က တစ္ဦး တည္းေသာ သားေလ.. ကိုယ့္မိဘ ေတြက မ်ိဳးဆက္ ကိုယ့္ရင္ေသြး ေလးကို ခ်ီခ်င္ ၾကမွာ.. ပိေလးက ကို႕ရဲ႕ ဆႏၵ ေတြကိုေရာ ကို႕ မိဘ ဆႏၵ ေတြကိုေရာ ျဖည့္ဆည္း ေပးႏိုင္ ေတာ့တာမွ မဟုတ္တာ.. ကို႕ရဲ႕ အခြင့္ အေရးကို မပိတ္ပင္ ထားခ်င္ ပါဘူး။ ကို … ေနာက္အိမ္ေထာင္ ထူေထာင္ ခ်င္ရင္ ပိေလးကို အားမနာ နဲ႕ေနာ္.. ကို႕ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ေပး ႏိုင္မယ့္ ေနာက္ အိမ္ေထာင္ကို ညီမေလးလို ခ်စ္ႏိုင္ပါတယ္.. ကို႕ရဲ႕ ကိုယ္ပြား ေလး ကိုလဲ ကို႕ရဲ႕ ေသြးမို႕ ခ်စ္နိုင္ပါတယ္ ကိုရယ္.. အခ်စ္က ေျပာင္းလဲ သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး”

“ပိေလးရယ္.. ကိုယ္ မယူ ပါဘူးကြာ.. ပိေလး ကို ကို႕အခ်စ္ေတြ အားလံုး ေပးၿပီးၿပီပဲ.. ေနာက္ တစ္ေယာက္ အတြက္ ကိုယ့္မွာ အခ်စ္ မက်န္ ေတာ့ဘူး ပိေလးရဲ႕.. အခ်စ္ မပါတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို မတည္ေဆာက္ ခ်င္ဘူး .. ဆက္မေျပာ ပါနဲ႕ေတာ့ ပိေလးရယ္.. ကို႕ကို ကတိေပးေနာ္.. ကို မသိေအာင္ ဘာမွ ေလွ်ာက္ မလုပ္ ရဘူးေနာ္.. ကို႕ကိုလဲ ထားမသြား ရဘူးေနာ္.. ေပး ကတိ”
မ်က္ရည္၀ဲေလးနဲ႕ ေခါင္းညိတ္ေနေသာ .. ကိုယ့္အတြက္ စဥ္းစားေပး တတ္လြန္းၿပီး အတၲ နည္းလွတဲ့ ခ်စ္ဇနီး ေလး ကို ဘယ္လို ကိုယ္ထားခဲ့ ရက္မွာလဲကြယ္.. ဒါေပမယ့္… ဒါေပမယ့္ ကြာ…

****************************************************


ရံုးအဆင္း ဒီႏိုင္ငံကို အလုပ္လုပ္ဖို႕ ေရာက္တာ မၾကာေသးေသာ သူငယ္ခ်င္းကို လမ္းျပ လမ္းညႊန္ လုပ္ဖို႕ ေစ်း၀ယ္ ခ်ိန္းထားလို႕ သူ႕ကို ဘူတာမွာ ၾကိဳရင္း shopping mall ထဲ ေရာက္လာသည္။

“ညစာ အိမ္လိုက္စားကြာ.. မင္းလဲ ငါ့အိမ္ ေရာက္ဖူးတာေပါ့… ည အိမ္မွာပဲ အိပ္ခ်င္ အိပ္ေလ .. ေနာက္ေန႕ ရံုးတက္ စရာ ရွိတာမွ မဟုတ္တာ”

“ေအးလကြာ.. ေကာင္းသားပဲ.. ငါတုိ႕ မဆံုျဖစ္တာ ၾကာလွၿပီပဲ .. ေအးေဆး စကားေလး ဘာေလး ေျပာၾက တာေပါ့”

“အင္း.. လုပ္ငန္းကိစေလးေတြလဲ တိုင္ပင္ ၾကတာေပါ့ကြာ”

“ကိုမ်ိဳး မင္းမလဲ ၿငိမ္လွခ်ည္လားကြာ.. ေရွ႕အပတ္ ငါတို႕ ကုမၸဏီ ပစ္ကနစ္ ရွိတယ္ ဧည့္သည္ ဖိတ္ခဲ့လို႕ ရတယ္ လာလည္ပါလား ရံုးက ေကာင္မေလး ေတြက အမိုက္စား ေလးေတြကြ”
“အင္း အေျခအေန အရ ေပါ့ကြာ”

“ဆံုးတဲ့လူကလဲ ဆံုးတာ ၾကာေန ပါၿပီကြာ။ မင္းစိတ္ကို အရမ္းၾကီး ထိန္းမထား ပါနဲ႕။ မင္းအသက္ ခုမွ သံုးဆယ္ ေက်ာ္စ ေလး ရွိေသးတာ.. ကေလးလဲ က်န္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲနဲ႕။ ေနာက္အိမ္ေထာင္ေလး ဘာေလး ျပဳေပါ့.. ဘယ္သူမွ မင္းကို အျပစ္ မတင္ ပါဘူး။ မင္းကို ၾကိဳက္တဲ့ ေစာင့္တဲ့ လူေတြလဲ အမ်ားၾကီးကိုမ်ားကြာ.. မုဆိုးဖိုမို႕ ဂုဏ္မငယ္ ပါဘူး။ မိန္းကေလးရွင္ေတြကလဲ မင္းကို အေရးေပး ေနတာပဲဟာ။ သူ႕ကိုပဲ လြမ္းၿပီး ၀မ္းနည္း ပူေဆြး ေနမယ့္ အစား တမ္းတ သတိရ ေနမယ့္ အစား ေနာက္တစ္ေယာက္ အစားထိုး လိုက္ပါလား။”

“ဟာကြာ.. ေဟ့ေကာင္.. ငါ သူကလြဲလို႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ခ်စ္မရဘူး ဆိုတာ မင္းသိသားနဲ႕… ငါ လိုခ်င္ရင္ ေနာက္ မိန္းမ ယူလို႕ ရမွန္း သိပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ ကလဲ သူမဆံုးခင္ တည္းက ငါ့ကို ေနာက္မိန္းမ ယူဖို႕ သူ႕ကို ကြာ ခ်င္ ကြာေပးဖို႕ ေျပာခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ သူ႕ကိုပဲ ခ်စ္ရတာ ေပ်ာ္တယ္။ သူ႕ကို စဥ္းစား ေတြးေတာ ေနရတာ ေပ်ာ္တယ္။ သူ႕ကို လြမ္းရတာ ေပ်ာ္တယ္။ သူ႕ဟာ အျပင္ ေလာကမွာ ေသဆံုး သြားခဲ့ ေပမယ့္ ငါ့ ႏွလံုးသား ထဲမွာ ရွင္သန္ ေနဆဲပါ။ ငါ ရူးေနတာလဲ မဟုတ္ဘူး။ သူ ဆံုးသြားတာကို ငါ လက္မခံ တာလဲ မဟုတ္ ပါဘူး။ သူဆံုးသြားတာ ငါလက္ခံ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ အသက္ ဆံုးလို႕ ဆိုၿပီး ငါ သူ႕ကို ဆံုးရံႈး မသြား ပါဘူး။ အခ်စ္ ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေသဘူး။ ငါ့အေတြးထဲ သူအျမဲ ရွင္သန္ေနတယ္။ သူ႕အခ်စ္ေတြေရာ ငါ့အခ်စ္ေတြပါ အျမဲ တူတူ ရွင္သန္ ေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကိုလြမ္းလို႕ ငါ ပူေဆြး ၀မ္းနည္းတာ ခံစား မေနရ ပါဘူး။ သူ႕ကို ခ်စ္ေနရရင္ သူ႕အေၾကာင္း ေလးေတြ ကို ေတြးရင္း ပီတိ ျဖစ္ၿပီး ၾကည္ႏူးရတဲ့ ခံစား ခ်က္က ငါ သူ႕ကို ဘာနဲ႕မွ အစား မထိုးႏိုင္တဲ့ အဓိက အခ်က္ပဲ။ အစား ထိုးဖို႕ စဥ္းစား ၾကည့္လို႕ကို မရဘူးကြာ .. သူဆံုး သြားေပမယ့္ ငါ့အတြက္ ကေတာ့ အခ်စ္ေတြ ေျပာင္းလဲ သြားမွာ မဟုတ္ဘူး ကြာ”

“ဟာကြာ.. ေဆာရီး သူငယ္ခ်င္းရာ”

“ရပါတယ္ကြာ”

ပိေလး ၾကိဳက္တဲ့ သစ္ခြပန္း တအိုး ၀ယ္လိုက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက အံ့ၾသ တၾကီး ၾကည့္သည္။ ဒီေန႕ သူ႕ ေမြးေန႕ ေလ.. သူ႕ေမြးေန႕ ညစာ စားပြဲမွာ သူငယ္ခ်င္း ေခၚလာတိုင္း မညီးမညဴ ဧည့္ခံ တတ္ေသာ သူမက ခုလဲ ဘာမွ ေျပာဆို ကန္႕ကြက္မွာ မဟုတ္… ဟိုတခ်ိန္က သူ ထိတ္လန္႕ခဲ့ရေသာ အျဖစ္ဆိုး ၾကီးသည္ ခုေတာ့ သူ႕ကို ဘာမွ ထူးျခားေသာ ခံစားခ်က္ မေပးႏိုင္ေတာ့…
**********************************************************
ပိန္လွီ ေဖ်ာ့ေတာ့ လွေသာ ဇနီးသည္ ေနာက္တစ္ခါ ေဆးရံုတက္ရျပန္ေတာ့ ဆရာ၀န္ၾကီးက စမ္းသပ္ စစ္ေဆး ခ်က္ မ်ားကို ကိုင္ရင္း စစ္ရင္း

“ အေျခအေနက တအား ခက္ခဲေနတယ္.. သူ႕မွာ ရွိတဲ့ erupted lymphoma က လင့္ အက်ိတ္ေတြက ကလီစာ ေတြ ထဲထိ ျပန္႕ ေနၿပီ။ အဆုတ္မွာ အမ်ားဆံုး ေတြ႕ရတယ္။ ကိုယ္တြင္း ေသြးယို ႏံႈးကလဲ မ်ားလာ တယ္။ ငယ္ရြယ္စဥ္ ေလျဖတ္ ေ၀ဒနာ ကလဲ ရွိျပန္ေတာ့ ေဆးကို ဘယ္လို ေပးရမယ္ မွန္းကို မသိ ေတာ့ဘူး။ တအား ခက္တယ္။ အက္စ္ပရင္ မ ေသာက္ ျပန္လဲ ေလျဖတ္တာ ျပန္ျဖစ္ ႏိုင္တယ္။ ဆက္ေသာက္ရင္လဲ သူက ေသြးယိုႏံႈး ကိုေရာ လင္ဖိုးမား ကိုပါ ပိုဆိုး ေစတယ္။ ေသြးယိုႏံႈး တားတဲ့ေဆး ေသာက္ျပန္ရင္လဲ ဦးေႏွာက္ထဲ ေသြးခဲ ပိတ္ဦးမယ္။ ဒီေတာ့ အေကာင္းဆံုးက ေဆးအားလံုး နားပစ္လိုက္ၿပီး ခင္ဗ်ားတို႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနၾကပါ။ ဒါပဲ ေလာေလာ ဆယ္ အၾကံေပး ပါ့မယ္ ေနာက္သံုးလ ကၽြန္ေတာ္ အေျခအေန ၾကည့္ဖို႕ ျပန္ခ်ိန္း လိုက္ပါ့မယ္” တဲ့

“ ဒီ အျဖစ္ၾကီးကို ေရွာင္တိမ္းလို႕လဲ မရ၊ ပုန္းေအာင္းလို႕လဲ မရမယ့္ အတူတူ ရင္ဆိုင္ၾကတာေပါ့ ကို.. တခု ေတာ့ ပိုေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္။ တရား သေဘာနဲ႕ ၾကည့္ရင္ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈ လုပ္ခ်ိန္ ရတယ္ေလ။ ရုတ္တရက္ ဦးေႏွာက္ ေသြးေၾကာ ျပတ္ေသတဲ့ လူဆို ကုသိုလ္ လုပ္ဖုိ႕ အခ်ိန္ မရဘူး ကို။ ဒီေတာ့ တမလြန္မွာ ဘယ္ဘ၀ ေရာက္မလဲ စိတ္မခ် ရဘူး။ ေလာကီ အတြက္ ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္လဲ ရုတ္တရက္ ေသသြားရင္ သူ ရွိတုန္းေလး ငါ ဘယ္လို လုပ္ေပး ခဲ့လိုက္ ရမွာ .. ခုေတာ့ ဘာေလးေတာင္ မလုပ္ေပး လုိက္ႏိုင္ဘူး ဆုိတဲ့ ေနာင္တ ေတြ ပိုက္ေန ရမွာ။ ခုလို ၾကိဳသိေတာ့ လုပ္ခ်င္တာေတြ အားလံုးကို အကုန္ မၿပီးရင္ေတာင္ တခုၿပီး တခု လုပ္ရင္း စိတ္ခ် ရႏိုင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုရယ္.. လူခ်င္း ျခားသြား ေပမယ့္ ႏွလံုးသားခ်င္း ျခားသြား မွာမွ မဟုတ္တာေနာ္..”

“ဟင့္အင္းကြာ.. ပိေလး က ကိုယ့္ရဲ႕ ဘ၀ပါ.. ပိေလး မရွိတဲ့ ေနာက္ ကိုယ့္မွာ ဘ၀မွ မရွိ ေတာ့ဘဲ .. ကိုယ္ ဘယ္လို ရွင္သန္ ေနခဲ့ႏိုင္မွာလဲ။ ”

“ ကို.. အဲလိုၾကီး မလုပ္ပါနဲ႕ကြာ.. ေနာ္.. ကို စိတ္ခ်မး္သာမွ ပိေလး စိတ္ခ်မ္းသာမွာ.. ကို စိတ္ခ်မ္းသာ ေအာင္ ေနမယ္ မဟုတ္ လားဟင္.. ကို.. ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနခဲ့ ပါေနာ္ .. မၾကံစည္ ေကာင္းတာေတြ မၾကံစည္ ရဘူးေနာ္ .. ကတိေပး”

“ ပိေလး မရွိတဲ့ဘ၀မွာ ဘယ္လို ေပ်ာ္မလဲ.. ဘယ္လို ေပ်ာ္ေအာင္ ေနရမွာလဲ.. ဘယ္လိုလုပ္ စိတ္ခ်မ္းသာ မွာလဲ”

“ ဒါဆုိ ပိေလးကို ကိုယ့္ဘ၀မွာ ဆက္ထား ထားေလ..”

“ ဟင္.. ဘယ္လို .. ဘယ္လို”

“ ဟုတ္တယ္ေလ.. ပိေလးရဲ႕ အခ်စ္ ေတြကို ကို႕ရဲ႕ ႏွလုံးသားထဲမွာ ဆက္ထားေပးေလ.. ပိေလး အျပင္ ေလာက မွာ မရွိေတာ့ ေပမယ့္ ကို ႏွလံုးသား ထဲမွာ ဆက္ရွိ ေနလို႕ ရတာပဲ.. ကို႕ ႏွလံုးသား ထဲမွာ အျမဲ ရွင္သန္ ေနမယ္ေလ.. ကို က ပိေလးကို ရွင္သန္ခြင့္ ေပးထားမယ္ ဆိုရင္ေပါ့.. ေနာ္..”

“ ကေလးေလးရယ္”

ႏွစ္ေယာက္လံုး မငို ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အသံ မထြက္ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆို႕နင့္ ေၾကကြဲ စြာျဖင့္ တစ္ေယာက္ လက္ကို တစ္ေယာက္ တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ ထားခဲ့ ၾကသည္။ အဲဒီေနာက္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက ္အခ်ိန္ကို အေပ်ာ္ ဆံုး အသံုးခ် ခဲ့ၾကသည္။ အပန္းေျဖ ခရီးေတြ ထြက္သည္။ အိမ္မွာ ၂ဦးတည္း ရုပ္ရွင္ တကားၿပီး တကား ၾကည့္ ရင္း ေနၾကာေစ့ေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ စားရင္း တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ ေပြေပြ လီလီ ေနာက္ေျပာင္ ၾကရင္း ရယ္ေမာရင္း အခ်ိန္ေတြကို အေကာင္းဆံုး အသံုးခ် ခဲ့ၾကသည္။

အခုေရာ.. ခုလဲ ပိေလးက သူၾကိဳက္ေသာ သစ္ခြ ပန္းအိုးေလးကို တယုတယ ရႊန္းရႊန္းစားစား ၾကည့္ရင္း ေပ်ာ္ေန မည္ကို သူသိသည္။ သူ ညဘက္ အိမ္ျပန္ ေနာက္က်ရင္ သူ႕ကိုလဲ စိုးရိမ္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္လဲ ေၾကာက္တတ္ေသာ ပိေလးကို ႏွစ္သိမ့္ဖို႕ ေစာေစာ ျပန္ေနက် အတိုင္း ညဥ္႕မနက္ခင္ သူ အိမ္ျပန္ လာခဲ့ေလသည္။